Akcja uprzywilejowana jest hybrydą obligacji i akcji, ale w rzeczywistości nie jest ani jedną, ani drugą. Odpowiada on rodzajowi długu zwanego długiem podporządkowanym.
Zobowiązania podporządkowane są wierzytelnościami gorszej jakości niż inne rodzaje wierzytelności, ponieważ ściągnięcie odsetek uzależnione jest od istnienia przez emitenta określonego poziomu korzyści. W takim przypadku inwestor może nie otrzymać niczego w terminie wykupu, jeśli emitent nie osiągnie korzystnych wyników.
Charakterystyka preferowanego uczestnictwa
Jak wyjaśniono poniżej, akcja uprzywilejowana będzie miała cechy zarówno obligacji, jak i akcji:
- Preferowane uczestnictwo odbiera obligacjom brak mocy decyzyjnej (jak to ma miejsce w przypadku akcji).
- Jest to instrument o stałym dochodzie.
- Jest to papier dłużny, który daje nam wysokie oprocentowanie (na ogół wyższe niż depozyt). W przeciwieństwie do obligacji, odsetki są płacone tylko wtedy, gdy firma zarabia. Gdyby nie było korzyści, możemy nie otrzymać odsetek (podobnie jak akcje i ich dywidendy).
- Kolejną dużą różnicą w przypadku obligacji jest termin operacji. W nich ustalany jest okres obowiązywania umowy. Jednak te preferowane są wieczne, są na całe życie. Podobna funkcja z akcjami, których jesteś właścicielem, o ile nie przystępujesz do sprzedaży.
- Jedną z wad preferowanego uczestnictwa jest jego trudność w sprzedaży, pozbycie się ich jest bardzo skomplikowane (są bardzo niepłynne).
- Biorąc pod uwagę przymiotnik towarzyszący temu instrumentowi, preferowany. W przypadku upadłości posiadacz tego rodzaju udziału przy windykacji wyprzedza tylko wspólników. Oznacza to, że spośród wszystkich wierzycieli niemajątkowych, którym spółka jest winna pieniądze, akcje uprzywilejowane znajdują się na ostatnim miejscu. W kolejności preferencji znajdują się one między akcjami a obligacjami korporacyjnymi. Aby przeczytać więcej o kolejności preferencji, skonsultuj rodzaje zadłużenia.
Akcje uprzywilejowane to produkt, który mogą być emitowane wyłącznie przez spółki giełdowe. Prawo pozwala na włączenie ich do własnych funduszy, uznając je za kapitał. Biorąc to pod uwagę oraz prawo do poboru, jakie mają posiadacze uprzywilejowanych, widać ogromne korzyści, jakie uprzywilejowani oferują emitentowi.
