Premia emisyjna to premia, jaką należy zapłacić za akcję w stosunku do jej wartości nominalnej lub teoretycznej.
Zwykle zaczynamy wyceniać tę premię, gdy już istniejąca firma decyduje się na podwyższenie kapitału początkowego poprzez umożliwienie wejścia nowych wspólników. To znaczy, gdy firma chce zwiększyć swój biznes i w tym celu wystawia na sprzedaż nowe udziały.
W tym sensie pierwsi inwestorzy mogą zdecydować, że te akcje są na równi. Oznacza to, że mają cenę identyczną z ich wartością nominalną (którą zapłacili) lub ustalają marżę lub premię na każdą akcję. Premia ta jest znana jako agio emisyjne.
Całkowita premia emisyjna zapłacona przez akcjonariuszy pojawia się w bilansie spółki jako rezerwa po zakończeniu operacji.
Cel ażio emisyjnego
Podstawowym celem tej premii jest ochrona starych akcjonariuszy przed nowymi, którzy wchodzą w już działający biznes, w którym dokonano już najważniejszych inwestycji, który ma portfel klientów itp.
Załóżmy, że w ciągu swojego życia spółka wygenerowała „rezerwy”, których wartość pozostaje stała niezależnie od tego, czy liczba akcji wzrośnie, czy nie. Ponieważ rezerwy są przed podwyższeniem kapitału, założyciele decydują, że nowi wspólnicy płacą więcej za każdą akcję, aby uniknąć tzw. efektu rozwodnienia, czyli innymi słowy utraty wartości ich akcji.
Jak obliczana jest nadwyżka emisyjna?
To bardzo prosta operacja, która mierzy różnicę między ceną ustaloną dla nowych akcji a ich wartością nominalną. Zatem premia emisyjna jednej akcji (PE) jest równa wartości emisyjnej każdej akcji (EV) minus jej wartość nominalna (NP):
PE = VE - VN
W ten sposób na wypłatę przypadającą nowym wspólnikom składa się suma wartości nominalnej akcji (powiedzmy 2 euro) plus premia emisyjna ustalona przez założycieli (1,5 euro). W tym przypadku suma, jaką nowi akcjonariusze muszą zapłacić za każdą akcję, wynosi 3,5 euro.
