Inwestowanie z sukcesem: pięć pytań z 2016 roku

Aby z powodzeniem inwestować w zglobalizowanym świecie, w którym sekwencja wiadomości wpływa tak, jakby była serią „domino” narynki finansowe, musisz zadać niezbędne pytania. Dlatego spróbujemy podzielić to, co uważamy za pięć kluczowych pytań, na które odpowiedzi mogą nam pomóc określić wyniki rynków finansowych na 2016 rok.

1. Czy rok 2015 był rokiem, w którym aktywa ryzyka osiągnęły maksimum?

Prawda jest taka, że dochód zmiennyiwysokodochodowy kredyt (wysoka wydajność) globalne są wciąż poniżej swoich maksimów z 2015 roku. Ale to, co naprawdę musisz wziąć pod uwagę i przestać analizować, to czy rok 2015 był korektą rynkową, czy też zadziałał jak przejście od hossy do bessy (patrztrend giełdowy). Kilka punktów pomoże nam to zidentyfikować:

• Ryzyka w ryzykownych aktywach zwykle nie kończą się bez powodu i nie wydaje się, abyśmy obecnie byli świadkami któregokolwiek z katalizatorów bessy. Oczywiście hossa nie może trwać wiecznie. Ale jeśli spojrzymy na początek kryzysu poUpadek Lehman Brothers, minęło 7 lat, w których doszło do «rajd»Akcje amerykańskie bez korekty o więcej niż 20%, coś, co nie wydarzyło się od II wojny światowej.
• Pewnością w sierpniu i wrześniu zachwiały obawy o wzrost w Chinach, choć, przynajmniej według oficjalnych danych, wzrost jest zgodny z oczekiwaniami.
• Nowa recesja gospodarcza? Nie. Globalny wzrost pozostaje w tyle za oczekiwaniami (3,1% wzrostu wobec 3,5% pierwotnie prognozowanych). Oczekuje się, że w 2016 r. światowy wzrost gospodarczy ponownie przyspieszy do 3,4%, napędzany przez stabilizację rynków wschodzących i umiarkowany wzrost wydatków konsumenckich w głównych gospodarkach rozwiniętych.
• Recesja w zyskach firm? Nie. Rzeczywistość jest taka, że ​​zyski firm amerykańskich spadły w 2015 r., ale z powodu korekty wynikającej z umocnienia dolara i strat firm energetycznych wynikających ze spadku surowców, takich jak ropa i gaz. Z drugiej strony w Europie i Japonii byekspansywna polityka pieniężna (wyjątkowo luźny), utrzyma zyski firm i zapewni większą stabilność wzrostu gospodarczego.
• Czy banki centralne podniosą stopy procentowe? Nie. Zarówno Rezerwa Federalna Stanów Zjednoczonych, jak i Bank Anglii nie podniosą stóp procentowych. Przyjmujemy za pewnik, że ani Bank Japonii, ani Europejski Bank Centralny tego nie zrobią. Ponieważ naciskideflacjinadal obecne, częściowo ze względu na spadek cen ropy, prognozy i oczekiwaniainflacja pozostają umiarkowane.

2. Gdzie jesteśmy w polityce pieniężnej?

Są wyraźnie dwie bardzo różne części, o których wspomnieliśmy już kilka linijek powyżej, rozbieżności w sprawachpolityka monetarna będzie nadal obecny w 2016 r. Z jednej strony Bank Anglii i FED z przewidywalnymi podwyżkami stóp procentowych, a z drugiej EBC i Bank Japonii z już znanymiekspansja ilościowa (luzowanie ilościowe).

Zachowanie banków centralnych ma kilka wspólnych katalizatorów:

• Zwalczaj deflację (ujemną inflację). Jego cel jest zdefiniowany w każdymmandatkażdego banku centralnego, a wśród nich zawarta jest inflacja w wysokości 2%.
• Cztery siły, z którymi świat musiał się zmierzyć od początku kryzysu to deflacja, nadmierna podaż przemysłu w Chinach, stosowanie nowych technik wydobycia ropy (szczelinowanie) oraz nowe technologie, które poprawiły przejrzystość cen.
• Inflacja płac, która jest niczym innym jak podwyżkami cen (płac) jest jednym z czynników determinujących wzrost stóp procentowych zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak iw Anglii. Choć prawdą jest, że dane ekonomiczne – takie jakpraca- Są dobre, ale banki centralne poszczególnych krajów nie są zobowiązane do ponownego działania, dopóki nie nastąpi podwyżka płac, co również pomogłoby osiągnąć ich cele inflacyjne i zmaksymalizować zatrudnienie bez zmiany stóp procentowych.
• Po stronie EBC i Banku Japonii należałoby oczekiwać luźnej polityki pieniężnej, zalewając rynek płynnością.

3. Czy Chiny są jednym z najpoważniejszych zagrożeń dla rynków?

Jedno pytanie, które musimy rozważyć, dotyczy tego, czy Chinom uda się zapanować nad spowolnieniem. Aby go zrozumieć i przeanalizować, musimy znać jego problemy, a jest ich wiele.

• Chiny mająbasen W przypadku nadmiernie zadłużonych firm wskaźnik zadłużenia przedsiębiorstw do PKB jest jednym z najwyższych na świecie, przy nadmiernym wzroście uzależnionym od kredytu. Nadmierne zadłużenie iprzewaga to jest nadmierne. Stosunek kredytów do PKB wzrósł z 150% do 250% odpowiednio w 2008 i 2015 roku.
• Ma nadmiar zdolności przemysłowych, spuściznę odziedziczoną po wcześniejszych krótkoterminowych środkach stymulujących wzrost. Sytuacja ta jest niepokojąca, ponieważ niektóre sektory przemysłu są nierentowne i wymagają dużych zastrzyków publicznych pieniędzy, aby dalej funkcjonować, baza zatrudnienia jest ściśle powiązana z tym rodzajem przemysłu (dlatego wymaga rekonwersji), a nadwyżka lub nadwyżka zdolności produkcyjnych tych branż zalewa rynku i nie pozwalają na pojawienie się nowych rozwiązań.
• Istnieje nadwyżka podaży mebli, w rzeczywistości wielkość budowy przekroczyła popyt na nowe mieszkania w latach 2010-2012, co wygenerowało ogromny zapas niesprzedanych domów. Taka sytuacja nie jest znana w 2016 r., z jednej strony, jeśli sprzedaż mieszkań ożywi się, doprowadzi to do ożywienia inwestycji w mieszkania, a wraz z nimi wzrosną ceny. Wręcz przeciwnie, jeśli ceny domów powrócą do spadku, zaufanie konsumentów i przedsiębiorców spadnie, co bezpośrednio odbije się na chińskim sektorze finansowym (wysoce narażonym na sektor mieszkaniowy i deweloperski).

Na tej podstawie możemy stwierdzić, że Chiny muszą znaleźć nowe motory wzrostu, ale nie oznacza to, że zbliża się kryzys w stylu Lehman Brothers. Rząd chiński dysponuje środkami na ochronę systemu finansowego (kontrolowanego przez państwo), ponieważ posiada rezerwy walutowe w wysokości 3,5 mln USD.

4. Czy rynki wschodzące i towary osiągnęły dno?

Rynki wschodzące od 2010 r. odnotowują spadek PKB, co szło w parze ze spadkiem akcji ich głównychindeksy giełdowe. W połączeniu z odpływem kapitału netto (więcej wychodzi niż wchodzi), sprawia, że ​​inwestorzy patrzą na inne rodzaje krajów i aktywów z inną twarzą. Zachowanie rynków wschodzących zależy od wielu czynników:

• Jeśli Chinom uda się uniknąć twardego lądowania, czyli stopniowego spowolnienia, to zaufanie do rynków wschodzących ulegnie poprawie. W rzeczywistości Chiny są pierwszym importerem Brazylii (eksport do Brazylii) i drugim największym odbiorcą rosyjskich firm.
• Bezpośrednie uzależnienie od stóp procentowych w Stanach Zjednoczonych, ponieważ większość zadłużenia krajów wschodzących jest w dolarach, dlatego podwyżki stóp powodują, że dolar jest mocniejszy, a wraz z nim dług tych krajów rośnie.
• Jeśli chodzi o surowce, choć prawdą jest, że jest wiele krajów, które czerpią korzyści ze spadających cen surowców (takich jak Chiny czy Indie), są takie, które bezpośrednio wpływają negatywnie na ich rachunki narodowe, takie jak Brazylia, Rosja, Indonezja i RPA.

5. Czy 2016 rok jest rokiem powrotu inflacji?

W rzeczywistości przyczyną cen surowców jest niska inflacja. Dopóki ceny surowców (ropy) nie odbiją, nie zobaczymy jak odwróci się ten negatywny efekt ogólnego CPI rok do roku i uda nam się wygenerować niewielką inflację.

Obawy wielu krajówhiperinflacja z którymi wiele gospodarek pamiętało iw którym Niemcy pogrążyły się po I wojnie światowej. Wciąż jest to dalekie od celu większości banków centralnych krajów rozwiniętych, które ustaliły inflację na poziomie 2%

Byłoby niepokojące, gdyby zamiast wzrostu surowców, wzrostu płac, generowana była inflacja. Może to zacząć się dziać w Stanach Zjednoczonych lub Wielkiej Brytanii, gdzie poziom zatrudnienia jest wystarczająco wysoki, aby pracownicy zaczęli domagać się wyższych płac. Miałoby to, jak pisaliśmy, wpływ na inflację, ale także na zyski przedsiębiorstw, ponieważ marże byłyby obniżone. Jedynym sposobem na złagodzenie lub ograniczenie tego efektu jest sytuacja, w której rynek pracy nie ma jeszcze w całości umów na czas nieokreślony, ale tymczasowe i niepełne zatrudnienie.