Unia gospodarcza jest najważniejszą międzynarodową umową handlową, ponieważ wiąże się z całkowitą harmonizacją polityk gospodarczych uczestniczących krajów. To w celu osiągnięcia sytuacji zbieżności i zjednoczenia.
Pod względem integracji unia gospodarcza byłaby równoznaczna z najbardziej zaawansowaną formą lub modalnością, ponieważ prowadzi do powstania wspólnych rynków między dwoma lub więcej krajami i zniesienia dużej liczby barier.
Wspomniany proces harmonizacji gospodarczej ułatwia swobodny przepływ firmom lub rodzinom krajów członkowskich w zakresie czynników produkcji, takich jak kapitał czy praca, a tym samym pobudza import i eksport.
Wśród wielu narzędzi dostępnych przy tworzeniu silnej unii gospodarczej mówimy o unifikacji lub integracji polityki fiskalnej i monetarnej. Kraje członkowskie rezygnują z części swoich uprawnień w tych sprawach w zamian za możliwość przystąpienia do tego stowarzyszenia i zobowiązują się do przestrzegania wytycznych Unii w dziedzinach takich jak ekonomia czy polityka.
Oprócz konwergencji powstałej między narodami, które stoją w obliczu unii, należy zwrócić uwagę na jeszcze jedną ważną cechę tego typu ugrupowań. Chodzi o to, że nie tylko eliminowane są bariery handlowe między tymi krajami, ale jednocześnie ustanawiane są bariery (takie jak na przykład cła) wobec krajów trzecich w celu stymulowania handlu wewnętrznego na tym obszarze.
Przykład unii gospodarczej
Wyraźnym przykładem tego rodzaju wielonarodowej konwergencji jest Unia Europejska i jej rozwój w ostatnich dziesięcioleciach, aż do osiągnięcia obecnego statusu. W rzeczywistości unia ta osiągnęła taki poziom harmonizacji, że doprowadziła do stworzenia euro jako wspólnej waluty dla tego obszaru.
Ponadto powołano Europejski Bank Centralny jako nadzorczą organizację finansową i gospodarczą oraz ustalono stałe kursy walutowe między krajami.
Innym przykładem mogą być Stany Zjednoczone, które również mają te cechy z dolarem i Rezerwą Federalną.
