Plan pięcioletni to metoda planowania rozwoju gospodarczego kraju w okresie 5 lat.
Ten rodzaj planu jest metodą planowania wyznaczania celów wzrostu gospodarczego i określania priorytetów budżetowych. W ten sposób rząd może ustalać cele wyznaczone w trakcie jego mandatu. Ponadto ma tę zaletę, że zapewnia agentom pewność, ujawniając długoterminowe planowanie państwowe. Podobnie niekoniecznie oznacza to projekty o sztywnym czasie trwania pięciu lat.
Geneza planu pięcioletniego
Związek Radziecki (ZSRR) szeroko wykorzystywał tę metodę planowania. Kraj ten był zorganizowany przez te plany niemal nieprzerwanie od 1928 r. aż do jego rozwiązania w 1991 r. Podobnie, plany te zostały wykorzystane do ustalenia celów, takich jak np. rozwój przemysłu, kolektywizacja rolnictwa i produkcja zbrojeniowa.
Następnie inne kraje wdrożyły tę metodę. Najbardziej emblematycznym przypadkiem kraju, który próbował wdrożyć to planowanie, była Chińska Republika Ludowa. W zasadzie udało mu się osiągnąć cele swojego pierwszego planu. Jednak w drugim planie Wielki Głód został rozpętany w wyniku złej realizacji polityki gospodarczej.
