Maksymalizacja zysku jest jednym z filarów teorii ekonomicznej, wyjaśniającym, w jaki sposób firmy dążą do osiągnięcia wysokiego poziomu zysku, aby zmaksymalizować swoje bogactwo i zyski, tak jak robią to jednostki ze swoim poziomem użyteczności.
Pojęcie to jest szczególnie ważne w ramach badania mikroekonomicznego, ponieważ jest filarem wielu modeli ekonomicznych. Dzieje się tak, ponieważ maksymalizacja poziomu bogactwa lub dobrobytu jest podstawową zasadą, którą kierują się firmy w obliczu określonej działalności gospodarczej. Maksymalizacja zysku jest celem ekonomicznym firm, w celu zwiększenia wartości firmy. Ten wzrost wartości firmy jest tym, czego poszukują akcjonariusze i inwestorzy, którzy oczekują, że ich inwestycja w spółkę będzie opłacalna.
Firmy i różne podmioty gospodarcze kierują swoimi decyzjami działania w kierunku osiągnięcia jak najwyższego zysku iw ten sposób maksymalizacji ich użyteczności i zwiększenia przyszłych możliwości konsumpcyjnych.
W świecie biznesu maksymalizacja zysku odbywa się poprzez uwzględnienie poziomu produkcji dóbr lub usług, z jakimi boryka się dana firma oraz ponoszonych przez nią kosztów. Ta produkcja musi być bezpośrednio powiązana z ustaloną ceną sprzedaży, a tym samym z poziomem dochodu, jaki uzyskasz, sprzedając te towary lub usługi publicznie.
Biorąc pod uwagę te zmienne, przedsiębiorca będzie działał w taki sposób, aby różnica między kosztami a przychodami była jak największa, tak aby maksymalizować zysk ze swojej działalności.
Maksymalizacja zysku w sytuacji monopolu
Graficznie punkt, w którym zysk firmy jest maksymalizowany, znajduje się w miejscu przecięcia krzywej całkowitego dochodu i krzywej całkowitego kosztu. W tej chwili różnica między przychodami a kosztami jest maksymalna z możliwych, biorąc pod uwagę specyfikę konkretnej firmy.
Formalnie to, co dzieje się w tym momencie, to to, że nachylenia tych krzywych są równe, tak że koszt krańcowy jest równy przychodowi krańcowemu, istnieje tak zwany optymalny punkt produkcji.
Dochód krańcowy = Koszt krańcowy
Innymi słowy, od tego momentu firma nie jest w stanie uzyskać większego zysku, jeśli zwiększy produkcję. Jeżeli zdarzy się, że koszt wytworzenia o jedną jednostkę więcej jest większy niż dochód krańcowy dla tej jednostki, konieczne byłoby obniżenie poziomu produkcji, ponieważ jest on nadmierny lub odwrotnie.
Maksymalizacja zysku w sytuacji doskonałej konkurencji
Ponieważ w sytuacji konkurencji doskonałej firma jest ceną akceptującą, to sprzedaje swój produkt po cenie podanej przez rynek, więc jej optymalnym punktem będzie:
Koszt krańcowy = Dochód krańcowy = Cena
Z kolei funkcja popytu jest na wykresie równoważna reprezentacji ceny, gdyż na tym poziomie jest to jedyna, przy której produkt można uzyskać na tym monopolistycznym rynku.
Model maksymalizacji zysku oferuje bardzo uproszczone wyjaśnienie rzeczywistości, gdyż zwykle pojawiają się bardziej subiektywne zmienne związane z celami i motywacjami ich liderów, brakiem doskonałej informacji, pracą socjalną, szacunkiem dla środowiska czy niedoborem zasobów.
Najsurowsza maksymalizacja może prowadzić do szkód w środowisku lub złych warunków pracy. Z tego powodu jest uważany za przewodnik.