List zastawny to taki, który jest zabezpieczony pożyczkami hipotecznymi udzielanymi przez podmiot, który je emituje i który płaci kupującemu odsetki od rat spłacanych przez pożyczkobiorców.
Dlatego tego typu tytuły są powiązane z kredytami hipotecznymi. Te z kolei gwarantują wypłatę odsetek i amortyzację kapitału. Ponadto są one zwykle wspierane przez nieruchomości. Podobnie jak inne aktywa finansowe, na przykład świadectwo hipoteczne, mają również rynek wtórny na ich kupno i sprzedaż. W ten sposób posiadacz nie jest zobowiązany do przechowywania go do terminu zapadalności.
Jak działa list zastawny
Bank przy wielu okazjach zazwyczaj sprzedaje na rynkach kredyty hipoteczne. W ten sposób uzyskujesz płynność. Zwykle nabywcą jest zazwyczaj fundusz inwestycyjny, inne banki, a nawet jakaś agencja państwowa. To, co robią, to pakują kilka z nich w jedną obligację i ją emitują. Inwestor otrzymuje odsetki i zwrot kapitału w terminie zapadalności.
Jeśli obciążony hipoteką spłaca się regularnie, tytuł ten jest gwarancją bezpieczeństwa i źródła dochodu. Teraz, jeśli zaistnieje przypadek niewykonania zobowiązania, ci obligatariusze mają prawo do roszczenia wobec domu niewypłacalnego. Nie dzieje się tak w przypadku obligacji korporacyjnych, których gwarancją jest firma, która je emituje. Dlatego gwarancja tego pierwszego jest większa.
Różnice z listami zastawnymi
Choć mogą wydawać się podobne, różnice między nimi są istotne. Certyfikat jest papierem wartościowym o stałym dochodzie, który jest wydawany wyłącznie przez instytucje kredytowe. Zatem, aby obligacje podlegały amortyzacji, musi istnieć zezwolenie od grupy banków, które je wyemitowały, w przeciwieństwie do identyfikatora, za pomocą którego emitent może swobodnie działać.
Z drugiej strony komórka jest zabezpieczona całym portfelem kredytów hipotecznych banku. Więź gwarantuje jednak konkretna ich seria. Pojawią się one na dokumencie wystawienia i należy je zgłosić kupującemu. W ten sposób gwarancja jest ograniczona tylko do tych kredytów, w przeciwieństwie do zaświadczenia, gdy jest globalne.
Zły przykład, kredyty hipoteczne subprime
Nie mogliśmy zakończyć nie wspominając o jednym z najgorszych przykładów tego typu dyplomów, tych, które pojawiły się przy kredytach hipotecznych „Subprime” i kryzys z 2008 r. Podsumowując, banki amerykańskie mogłyby udzielić szeregu kredytów hipotecznych osobom o ograniczonych zasobach. Połączenia Ninja (osoby bez dochodów, bez pracy i bez majątku) zatrudniały ich, a później w wielu przypadkach nie płacono składek.
To, co zrobili, to stworzenie serii pakietów hipotecznych lub obligacji. Problem polega na tym, że aby je sprzedać, zbyt wiele razy przebrali się za dobre kredyty. To spowodowało, że agencje ratingowe wystawiły im dobre oceny, a inwestorzy kupili. Bańka ta powstała w latach poprzedzających 2008 r., zbiegając się w wielu krajach z inflacją cen w sektorze nieruchomości.
Ale jest takie powiedzenie, które można tutaj zastosować, a mianowicie, że zgniłe jabłko w końcu psuje resztę koszyka. W ten sposób, gdy chcieli odebrać gwarancję, gdy wybuchł kryzys, składały się na nią domy o wartości znacznie niższej niż pożyczka. Ta sytuacja, wraz z innymi czynnikami, spowodowała kryzys. Zły przykład listu zastawnego.
