Układ zbiorowy jest wynikiem negocjacji zbiorowych między pracownikami a przedsiębiorstwem. Do jego realizacji konieczne jest wykonanie kilku kroków, które podsumowujemy poniżej.
Jak widzieliśmy w artykule o układzie zbiorowym pracy, jest to umowa podpisana przez reprezentację firmy i pracowników. W nim regulowane są warunki pracy i wydajność, a także obowiązki każdej ze stron.
Kroki do opracowania układu zbiorowego
1. Inicjatywa i odbiór
Stronami uprawnionymi są przedstawiciele firmy i pracownicy. Dlatego inicjatywa odpowiada jednej z dwóch stron.
Powiadomienie o inicjatywie musi być dokonane na piśmie, wysyłając kopię do właściwego urzędu pracy. Należy określić zakres terytorialny i funkcjonalny negocjacji, a także sprawy, w których będą one negocjowane.
Odbiorca musi odpowiedzieć na propozycję negocjacji, przyjmując ją lub odrzucając.
2. Ukonstytuowanie się komisji negocjacyjnej
W przypadku braku przyczyn uzasadniających odmowę negocjacji (brak formy pisemnej, brak legitymacji do negocjacji, umowy uniemożliwiające prowadzenie negocjacji w określonych sprawach) zostanie powołany komitet negocjacyjny z udziałem przedstawicieli negocjacyjnych firmy oraz pracownicy.
3. Obrady i porozumienia
W negocjacjach musi kierować się zasada dobrej wiary, czyli musi istnieć wola obu stron do osiągnięcia porozumienia. Umowy zostaną sformalizowane na piśmie i zostaną przyjęte większością głosów każdego przedstawicielstwa negocjującego.
4. Rejestracja, depozyt i publikacja
W celu zarejestrowania układu zbiorowego tekst należy przesłać do właściwego urzędu pracy w ciągu 15 dni od jego podpisania.
Po zarejestrowaniu administracja przesyła umowę do publicznego organu mediacji, arbitrażu i postępowania pojednawczego w celu jej złożenia.
Wreszcie zostanie opublikowany w Dzienniku Urzędowym, wchodząc w życie 20 dni po jego zarejestrowaniu.
