Nadwyżka trendu jest składnikiem nadwyżki publicznej, która wynika z sytuacji gospodarczej i nie jest odpowiedzią na działania fiskalne rządu danego kraju.
Jest również znany jako nadwyżka publiczna typu trend. Z kolei nadwyżka trendu wraz z nadwyżką uznaniową jest składnikiem nadwyżki strukturalnej danego kraju. Pojawia się, gdy poziom dochodów jest wyższy niż poziom wydatków w sensie publicznym w standardowym lub normalnym środowisku gospodarczym.
Znaczenie tego rodzaju nadwyżki lub deficytu generalnie odpowiada pojawianiu się powszechnych zjawisk ekonomicznych w miarę postępu cykli gospodarczych.
Odwrotnym przypadkiem jest deficyt trendu.
Charakter nadwyżki trendu
Podczas gdy uznaniowa nadwyżka wyjaśnia część winy, w cudzysłowie, jaką rząd ponosi w postępie gospodarczym i żywotności narodu, nadwyżka trendu odnosi się do ważnego efektu, jaki może mieć na niego zewnętrzna sytuacja gospodarcza i który jest zwykle Jest to dalekie od zakresu działania przywódców politycznych danego terytorium.
Jednak sama koncepcja nadwyżki publicznej zakłada, że kraj działa w standardowej sytuacji ekonomicznej, w której musi działać i starać się osiągnąć poziom produkcji pełnego lub potencjalnego zatrudnienia. W związku z tym sensowne jest zdefiniowanie trendu jako nadwyżki typowej dla normalnych sytuacji z ekonomicznego punktu widzenia, jak zdefiniowano powyżej.