Zarówno nominalny PKB, jak i PKB pod względem parytetu siły nabywczej (PPP GDP) to dwa rodzaje pomiarów ekonomicznych, które badają wielkość światowych gospodarek. Termin PKB w obu przypadkach odnosi się do produktu krajowego brutto.
Zgodnie z definicją dwóch mierników, PKB według parytetu i nominalny PKB różnią się w każdym kraju na świecie z jednym wyjątkiem: w Stanach Zjednoczonych, gdzie pokrywają się jako kraj, którego waluta jest traktowana jako międzynarodowy punkt odniesienia.
Główna różnica między tymi dwiema formami pomiaru ekonomicznego i szacowania polega na tym, że nominalny PKB opiera się na kalkulacji produkcji danego kraju, biorąc za punkt odniesienia bieżącą walutę (zazwyczaj w dolarach amerykańskich).
Ze swojej strony parytet siły nabywczej PKB skupia się na sile nabywczej terytoriów z pewnymi kwotami własnej waluty, która następnie ulega homogenizacji przy przeliczaniu na dolary. Z definicji jest to PKB, który przeszedł konwersję według wskaźników parytetu siły nabywczej. Innymi słowy, można powiedzieć, że PKB pochodzący z siły nabywczej ustanawia pewien związek między produkcją a względnymi cenami tego narodu.
Często mówi się, że PKB wg PSN daje bardziej realny i wierny obraz sytuacji danego kraju, ponieważ pokazuje siłę nabywczą jego obywateli i nie jest po prostu oparty na nominalnym dochodzie ludzi, jak to ma miejsce w przypadku nominalnego. Często jednak pojawia się nieufność do rachunków przygotowywanych przez każdy kraj, ponieważ czasami nie odzwierciedlają one wiernie ich rzeczywistości lub nie posiadają mechanizmów przejrzystości ekonomicznej.
Na nominalny PKB często uważa się wpływ zmienności cen i kursów walutowych, zwłaszcza w krajach o sytuacji inflacyjnej. Jednak obliczenie nominalnego PKB wymaga mniej czasu i zasobów. Z tego powodu ten ostatni przez lata stał się najczęściej używanym narzędziem, jeśli chodzi o poznanie bogactwa różnych części świata.
Często zdarza się, że w zależności od tego czy innego PKB powstają różne sytuacje, w których jeden kraj jest nad drugim pod względem jednego i niższy pod względem drugiego. Sytuacja ta wyróżnia się zwłaszcza w krajach słabiej rozwiniętych, gdzie za dolara uzyskuje się dużą siłę nabywczą.
Weźmy jako bliski przykład różnicę między Niemcami a Hiszpanią: chociaż szacowany nominalny PKB w Niemczech jest wyższy niż w przypadku Hiszpanii, pod względem parytetu siły nabywczej sytuacja jest całkowicie odwrotna, ponieważ przy tej samej ilości pieniędzy w w obu krajach obywatel ma większą siłę nabywczą w Hiszpanii.
