Podczas II wojny światowej, w 1942 roku, Niemcy zostały wykrwawione gospodarczo i militarnie podczas walk w Rosji i Afryce Północnej. W obliczu niemożności inwazji na Wielką Brytanię i Stany Zjednoczone Niemcy wybrali inną broń: inflację.
W makiawelicznym umyśle budzącego postrach nazistowskiego hierarcha Reinharda Heydricha pomysł finansowania działań SS i Gestapo narodził się, siejąc spustoszenie w brytyjskiej gospodarce. Pomysł Heydricha polegał na fałszowaniu ogromnych ilości brytyjskiej waluty. Następnie Departament VI Państwowej Służby Bezpieczeństwa przedstawił plan finansowego zrujnowania Brytyjczyków poprzez masową emisję fałszywych banknotów. Reichsführer SS Heinrich Himmler, zachwycony pomysłem, przekazał go Hitlerowi, który dał zgodę na jego propozycję.
Zalewając brytyjską gospodarkę fałszerstwami, spowodowałyby gwałtowny wzrost inflacji, a zaufanie do funta brytyjskiego zostałoby poważnie nadszarpnięte na rynkach międzynarodowych. Z drugiej strony fałszywa waluta służyłaby do opłacania nazistowskich szpiegów i kolaborantów, a mogła być wykorzystywana do importu żywności oraz sprzętu wojskowego i przemysłowego.
Projektem powierzono majora SS Bernarda Krügera. Plan został ochrzczony nazwą „Akcja Berhnard” i Niemcy szybko zabrali się do pracy. Korzystając z policyjnych akt, Niemcy zatrzymali sądzonych i skazanych żydowskich fałszerzy. Z zespołem 142 mężczyzn fałszerze zostali oddzieleni od reszty więźniów, mając lepsze warunki bytowe. Ich doświadczenie w fałszowaniu pieniędzy uratowało im życie.
Fałszerze pracowali w izolacji w bloku 19 obozu Sachenhausen pod Berlinem. Do realizacji swojego zadania zespół fałszerzy dysponował niezbędnym parkiem maszynowym oraz wysokiej jakości papierowymi banknotami renomowanej niemieckiej firmy.
Fałszerstwa okazały się sukcesem, produkując głównie banknoty 5, 10, 20 i 50 funtowe. Fałszerze z Sachenhaussen były tak precyzyjne, że Bank Anglii przyznał, że mają do czynienia z „najniebezpieczniejszym fałszerstwem, jakie kiedykolwiek widzieli”.
Fałszywa waluta miała poważny wpływ na gospodarkę Wielkiej Brytanii, ponieważ wydrukowano 8 965 080 banknotów o wartości 134 610 810 funtów. Innymi słowy, wyprodukowano tak wiele fałszywych banknotów, że stanowiły one 15% wszystkich banknotów funtowych z okresu II wojny światowej.
Niemcy podjęli się rozpowszechniania podrobionych funtów brytyjskich na rynkach międzynarodowych. W ten sposób podróbki trafiły do Wielkiej Brytanii.
Kiedy Bank Anglii wykrył obieg fałszywej waluty, stanął przed dylematem. Mógł albo przyznać, że bezpieczeństwo funta było kwestionowane i że na rynkach były ogromne ilości fałszywych pieniędzy, albo milczeć i pozwolić fałszywym banknotom w obiegu. Gdyby rozpoznali istnienie dużych ilości fałszywych banknotów funtowych, panika na rynkach mogłaby zniszczyć brytyjską wiarygodność finansową, szczególnie dotykając Amerykanów, którym Wielka Brytania była winna znaczny dług. W tej sytuacji brytyjski premier Churchill postanowił dopuścić do obiegu podrabiane banknoty i utajnić sprawę jako tajemnicę państwową.
Kierujący operacją Bernhard Krüger, starając się odłożyć wysyłkę na front wschodni, wymyślił nowe fałszerstwa. Jego kolejnym celem była produkcja fałszywych dolarów. Jednak fałszowanie dolara okazało się dużo bardziej skomplikowane.
Operatorzy, wiedząc, że gdy uda im się sfałszować dolara, zostaną straceni, opóźniali procesy fałszerstwa poprzez sabotaż. Mimo wszystko 22 lutego 1945 r. znaleźli odpowiedni sposób na podrobienie banknotów 100-dolarowych.
Do kwietnia 1945 roku Niemcy rozpadały się na wszystkich frontach, z Sowietami posuwającymi się ze wschodu i aliantami atakującymi z zachodu. Z tego powodu fałszerze i maszyny przeniesiono do Ebensee, położonego w austriackich Alpach. Jaskinie przystosowano do dalszej produkcji fałszywych banknotów, ale zbliżająca się klęska Niemiec spowodowała, że Himmler nakazał zniszczenie wszystkich obiektów.
Na szczęście fałszerzom udało się przeżyć i w maju 1945 r. wojska amerykańskie wyzwoliły obóz Ebensee, w którym byli przetrzymywani.
Major Krüger, który prowadził operację, uciekł z torbą pełną fałszywych funtów. Oficer SS został aresztowany przez Brytyjczyków, a następnie postawiony przed sądem. Krügerowi udało się wyrwać obronną ręką zbrodnie, o które został oskarżony, a później pracował dla firmy, która dostarczyła mu papier do fałszowania banknotów. Ostatecznie Bernhard Krüger zmarł w 1989 roku.
Pod koniec II wojny światowej fałszywe banknoty nadal krążyły w Wielkiej Brytanii, a po zmodyfikowaniu formatu pieniądza papierowego Bank Anglii zdołał zastąpić je nowymi banknotami.
Jeden z fałszerzy, Adolf Burger, miał za zadanie szczegółowo opisać w swoich wspomnieniach swoje doświadczenia z Operacji Bernhard. Historia tego masowego fałszerstwa wykroczyła poza książki i stała się inspiracją dla filmu „Fałszywicy”, który w 2008 roku został nagrodzony Oscarem za najlepszy film nieanglojęzyczny.
