Pojęcie szlachty odnosi się do klasy społecznej posiadającej kontrolę ekonomiczną, społeczną i polityczną z powodów krwi. Składała się głównie z elit z każdego kraju oraz posiadaczy ziemi i siły militarnej.
Mówimy o szlachcie jako o sektorze społeczeństwa przed pojawieniem się nowego produktu porządku społecznego rewolucji przemysłowej i rozwojem nowych pojęć, takich jak burżuazja czy proletariat.
Choć od pierwszych cywilizacji stosunki społeczne opierały się na dominującej roli elit lub potężniejszych rodów, to w Starym Reżimie, a konkretnie w średniowieczu, kiedy szlachta przeżywała swój najważniejszy historyczny moment.
Ta klasa społeczna przez wieki współistniała z dwoma innymi: duchowieństwem i ludem nieziemskim lub zwykłym. Duchowieństwo tworzyło ciało kościelne, czyli takie postacie jak kapłan czy kardynałowie. Lud, a nie właściciele ziemscy czy pospólstwo, składał się z plebsu. To znaczy przez zwykłych mieszkańców miasta.
(utworzony przez ciało kościelne, takie jak księża, księża) oraz lud nieziemski lub pospólstwa (głównie chłopi lub pracownicy szlachty).
Wybitną rolę na wszystkich szczeblach szlachty zastępowała stopniowo burżuazja. Fakt ten odpowiadał głównie motywom. Z jednej strony pojawienie się nowych gałęzi przemysłu w rękach rewolucji przemysłowej, z drugiej rozrost ośrodków miejskich ze szkodą dla lenn.
Ta ostatnia była motywowana tym, że wcześniej uważano, że szlachcic jest w złym guście lub niewłaściwie wykonywać pracę poza wykorzystywaniem swoich pracowników do pracy na jego ziemiach lub do handlu.
Pochodzenie statusu szlacheckiego
Przed pojawieniem się kapitalistycznych biznesmenów lub burżuazji w różnych gospodarkach uprzywilejowany sektor szlachty miał tylko dwie możliwości dostępu:
- Według pochodzenia rodziny; Poprzez związek przekazywany był status szlachty, a także różne aktywa, ziemie lub istniejące tytuły szlacheckie. Stało się to albo przez urodzenie i przynależność do krwi, albo przez małżeństwa.
- Poprzez władzę lub mandaty królewskie lub papieskie; tylko domy królewskie lub mocarstwa kościelne miały moc oferowania statusu szlachty.
Skład społeczny sektora szlacheckiego
W tym szerokim kręgu osób znalazły się różne osoby lub rodziny z różnych środowisk społecznych.
W ten sposób za szlachtę można było uznać panów feudalnych lub rodziny ziemiańskie, ważne postacie armii lub dyplomatów i doradców przywódców każdej epoki. Z biegiem czasu liczba ta zmniejszała się, aż do niemal całkowitego wyeliminowania. Ponieważ historycznie szlachta posiadała przywileje w stosunku do innych obywateli o charakterze prawnym.