Model relacyjny składa się z reprezentowania danych za pomocą powiązanych tabel, których wiersze nazywane są krotkami i zmiennymi kolumn, tworząc w ten sposób bazę danych
Zostały stworzone w 1970 roku przez Edgara Franka Codda, pracownika IBM w San José (Kalifornia). Jego obsługa jest naprawdę prosta. Opierają się na teorii mnogości i logice predykatów.
Są one reprezentowane przez tabele danych, tak że wiersze są różnymi przypadkami, a kolumny są polami, które należy zbadać. Jest szeroko stosowany do dynamicznego zarządzania danymi.
Formalne terminy modelu relacyjnego
Istnieje szereg terminów formalnych, które odpowiadają wyrażeniom nieformalnym. Wygodnie jest je poznać, aby się z nimi zapoznać. W praktyce używa się prostych wyrażeń, łatwiejszych do zrozumienia.
- Relacja, która jest terminem formalnym, ma swój nieformalny odpowiednik w tabeli.
- Krotka to nic innego jak rekord reprezentowany w wierszach tabeli, a atrybut to kolumna lub pole.
- Kardynalność odnosi się do liczby wierszy lub rekordów, a stopień to liczba kolumn lub pól.
- Wreszcie klucz podstawowy jest unikalnym identyfikatorem dla każdego przypadku.
Jak działa model relacyjny
Chociaż zobaczymy to w ostatnim przykładzie, pokażemy, jak to działa. Należy pamiętać, że same tabele już ustanawiają relacje między danymi, stąd nazwa. W rzeczywistości rządzi się kilkoma prostymi zasadami, które są następujące:
- Tabele stanowią centrum modelu i dane muszą być w nich reprezentowane. Tabele są również używane przy obliczaniu wyników od innych.
- Kolejność każdej kolumny zależy od typu wykonywanego zapytania. Dlatego wstępne zamówienie nie jest konieczne, ponieważ każda relacja składa się z unikalnego zestawu danych.
- Jak już wspomnieliśmy wiersze to dane lub przypadki, kolumny to pola lub zmienne. Z drugiej strony każda komórka to rekord, który ma dwa wymiary.
- Niezbędne jest posiadanie unikalnego identyfikatora (klucza podstawowego) dla każdego rekordu. Pozwala to na ustanowienie relacji między dwiema lub większą liczbą tabel, używając ich jako klucza obcego.
Zalety i wady modelu relacyjnego
Ten model relacyjny, jak wszystko inne, ma zalety i wady.
Wśród zalet możemy wyróżnić następujące;
- Z jednej strony posiada procesy zapobiegające powielaniu danych.
- Z drugiej strony gwarantuje integralność referencyjną, eliminując w razie potrzeby wszystko, co dotyczy rekordu.
- Dodatkowo umożliwia normalizację.
Z drugiej strony wśród wad lub niedogodności mamy:
- Po pierwsze, ma ograniczenia w reprezentacjach graficznych lub systemach geopozycjonowania.
- Po drugie, bloki tekstowe nie są przetwarzane wydajnie.
Przykład modelu relacyjnego
Wyobraźmy sobie, że chcemy stworzyć model z dostawcami, zakupami, magazynem (z kategoriami), klientami i sprzedażą. Każda tabela reprezentuje grupę podobnych danych. Mają one serię danych w kolumnach (polach) i każda z nich (krotka) będzie przechodzić w rzędzie.Uprościliśmy to, tylko w celu pokazania tego, co widzieliśmy w tym artykule. To może być coś takiego ↓
Tabele zostałyby uzupełnione na przykładzie klientów danymi każdego z nich w wierszu i typem (imię, nazwisko…) w kolumnie. 1 oznacza „jednego”, a M oznacza „wielu”. Odnosi się to do faktu, że w tym modelu relacyjnym dane wyjściowe każdej tabeli zawierają pojedyncze dane, ale mogą być powiązane z kilkoma z poniższych.
