Zielona urbanistyka, znana również jako ekologiczna urbanistyka, to model architektoniczny, którego projekt i wykorzystanie zasobów zmniejsza wpływ na środowisko.
Konstrukcje zielonej urbanistyki mają na celu zminimalizowanie zużycia zasobów i zaspokojenie potrzeb jej mieszkańców.
Jest zwykle postrzegany jako instrument zmiany zawodu mieszkańców miast.
Zasady zielonej urbanistyki
Zielona urbanistyka jest interdyscyplinarna, ponieważ istnieją elementy, które są związane z jej realizacją. Ma zrównoważoną wizję i opiera się na gospodarce o obiegu zamkniętym.
Aby postępować zgodnie z zasadami zielonej urbanistyki, wymagane jest generowanie opracowań, które pozwalają:
- Zaplanuj wykorzystanie przestrzeni w sposób ergonomiczny.
- Dobre praktyki w budownictwie w celu zmniejszenia emisji zanieczyszczeń.
- Efektywność w mobilności ludzi.
- Zarządzanie i samodzielne wytwarzanie energii.
- Architektura bioklimatyczna.
- Izolacja cieplna.
- Redukcja kosztów utrzymania.
- Oblicz użyteczny cykl życia budynku.
Charakterystyka zielonej urbanistyki
Nie jest łatwo osiągnąć środowisko miejskie, które nie narusza środowiska, a jednocześnie jest efektywne dla mieszkańców miasta. Dlatego opiera się na analizach, badaniach i wskaźnikach, które mierzą jej sukces. Następnie pokazujemy niektóre aspekty, które ją charakteryzują:
- Zachowanie i poszanowanie geografii terenu, na którym jest budowane.
- Analiza meteorologiczna.
- Samowystarczalność materiałów.
- Mobilność i funkcjonalność. Osiąga się to za pomocą sieci transportu masowego, a także sieci dystrybucji wody, energii elektrycznej i gazu.
- Materiały o wysokiej wydajności i systemy termiczne, aby uniknąć stosowania grzejników.
- Wykorzystanie przestrzeni publicznych, na powierzchniach, które są obecnie wykorzystywane do ruchu i parkowania pojazdów, przy ograniczeniu korzystania z transportu prywatnego.
- Zmniejszenie śladu ekologicznego przy minimalnej zależności od obszarów, które go otaczają.
- Zaadaptuj przestrzenie, które pozwolą na integrację z bioróżnorodnością obszaru.
