Uznanie długu to zdarzenie, które następuje, gdy osoba przyznaje, że zaciągnęła zobowiązanie u innej osoby, która udzieliła mu pożyczki i w związku z tym musi ją spłacić.
Uznanie długu jest zatem zdarzeniem, w którym dłużnik uznaje zobowiązanie, które musi zostać spełnione. Zdarzenie to jest zawarte w umowie, dzięki której dług jest formalnie rozpoznawany. Umowa ta może zostać zawarta tylko przez dłużnika, który jest tym, który zaciągnął dług i musi go zaspokoić. W ten sposób poprzez tę umowę dłużnik przyjmuje do wiadomości, że ma dług wobec osoby trzeciej, za który musi zwrócić kwotę, a także odsetki; gdyby tak było.
Uznanie długu może być umowne lub ustne. Określając dla tych ostatnich, jeśli chcą mieć moc prawną, obecność dowodów potwierdzających to uznanie przed sądem.
Główne cechy rozpoznania długu
Uznanie długu ma kilka głównych cech, które należy uwzględnić jako niezbędne.
Dlatego wśród tych zasadniczych cech należy podkreślić:
- Jest to umowa, która zapewnia wierzycielowi środek dowodu istnienia długu po stronie dłużnika.
- Ta umowa może być wystawiona wyłącznie przez dłużnika.
- Ilekroć dochodzi do uznania długu, domniemywa się istnienie i legalność przyczyny. Wszystko to, nawet jeśli nie jest to wyrażone w potwierdzeniu i jeśli nie ma dowodu przeciwnego.
- Zaspokojenie długu powoduje wygaśnięcie umowy.
- Rozpoznany dług nie powstaje wraz z ujęciem, ale jest wcześniejszy, więc jest wykorzystywany do celów instrumentalnych.
Tak więc, chociaż istnieją różnice między krajami, są to główne zasadnicze cechy zawarte w umowie o uznaniu długu.
Rodzaje uznawania długu
Uznanie długu, choć zwykle odbywa się w jeden sposób, można przedstawić na dwa sposoby.
Po pierwsze, umowa o uznanie długu może być umową dokumentową. Oznacza to, że ma pisemną umowę, która obejmuje uznanie długu, a także wszystko, co z nim związane.
Z drugiej strony na drugim miejscu mamy umowę o ustne uznanie długu. Jest to umowa ustna, więc nie ma dokumentu, który by to potwierdzał. Jeśli jednak chcesz mieć ważność przed sądem, musisz mieć dowód, że dłużnik wykazuje uznanie długu.
Chociaż są to dwa ogólnie akceptowane rodzaje uznawania długów, oba zawierają podtypy, które zgodnie z prawem muszą być wykonane w taki czy inny sposób. Oznacza to, że istnieją różne rodzaje uznawania długów, ale ich typologia opiera się na aktualnym ustawodawstwie każdego kraju.
Do czego służy rozpoznawanie długu?
Zgodnie z prawem uznanie długu może polegać jedynie na przedstawieniu drugiej stronie środków dowodowych, że dług istnieje. Z drugiej strony można również obiecać, że nie będzie żądać żadnego dowodu długu, jednocześnie uznanie może nastąpić w sensie chęci uznania tego długu za istniejący, w stosunku do tego, kto go uznaje.
W tym ostatnim przypadku sytuacja ta nazywana jest „uznaniem konstytutywnym długu”.