Klauzula dolnego progu to minimalny limit oprocentowania należnego w ratach hipoteki hipotecznej. Jest to przeciwieństwo klauzuli dotyczącej pułapu.
Gdy stopa procentowa indeksu referencyjnego stosowanego do obliczania kredytów hipotecznych (na przykład Euribor lub Libor) spada poniżej punktu ustalonego jako dolny, stopą procentową, jaką naliczy podmiot, jest dolna stopa. Na przykład, jeśli ustalony dolny poziom wynosi 1%, a oprocentowanie spadnie do 0,5%, podmiot będzie nadal naliczał 1%.
Limit ten jest ustanawiany przez niektóre instytucje kredytowe jako mechanizm ochrony przed ewentualnymi spadkami stóp procentowych. W niektórych krajach jest to praktyka uznawana za nadużycie. W Hiszpanii uznaje się to za nielegalne, jeśli nie zostało wyjaśnione w sposób wystarczająco przejrzysty przez instytucję finansową.
Ta klauzula dolnego progu dotyczy kredytów hipotecznych zaciągniętych na zmienną stopę procentową, ponieważ w przypadku kredytów hipotecznych zaciągniętych na stałą stopę odsetki przez cały okres kredytowania pozostaną stałe w czasie.
Obsługa pożyczki o zmiennym oprocentowaniu
Kiedy kredyt hipoteczny o zmiennym oprocentowaniu zostaje zawarty w instytucji kredytowej, ustala ona stopę procentową, jaką będzie pobierać za pożyczenie tych pieniędzy. W ustalaniu tego zainteresowania zaangażowane są dwa elementy:
- Stopa procentowa wskaźnika referencyjnego do obliczenia kredytu hipotecznego: Jest to określane przez rynek międzybankowy i jest to odsetki, które instytucja kredytowa płaci, aby uzyskać płynność niezbędną do udzielenia pożyczki (podlega ona wahaniom w trakcie trwania pożyczki).
- Różnica, którą instytucja kredytowa obciąża kontrahenta kredytu hipotecznego: Jest to określane przez sam podmiot i jest to marża zysku, którą podmiot uzyskuje przy zaciąganiu kredytu hipotecznego (jest ustalana przez cały okres jego życia). Na przykład indeks plus 2%.
Dlaczego ustalona jest klauzula minimalna?
Jeśli referencyjna stopa procentowa kredytu hipotecznego spada z czasem, a uzgodniona różnica jest również niska, spłata odsetek może zbliżyć się do 0 lub nawet spaść do wartości ujemnej, a sam bank będzie tym, który płaci klientowi za pożyczenie pieniędzy.
W odpowiedzi na tę hipotetyczną sytuację i jako mechanizm ochrony interesów instytucji kredytowych powstają te klauzule minimalne. Ustawiając je w umowie kredytu hipotecznego, instytucje kredytowe zabezpieczają się tym samym przed ewentualnymi spadkami części zmiennej udzielanego kredytu. W ten sposób klauzula minimalnej ma na celu uniemożliwienie kredytodawcom płacenia zbyt niskich odsetek od kredytu hipotecznego, niespłacania odsetek od niego lub, w utopijnej sytuacji, otrzymywania pieniędzy za zaciągnięcie kredytu hipotecznego.