Hipoteza zerowa to założenie używane do zaprzeczenia lub potwierdzenia zdarzenia w odniesieniu do jednego lub większej liczby parametrów populacji lub próbki.
Ilekroć wyciąga się wniosek na temat eksperymentu, badacz musi postawić dwie hipotezy, hipotezę zerową i hipotezę alternatywną. Hipoteza zerowa (H0) odnosi się do przeciwnego stwierdzenia, do którego doszedł badacz. Jest to hipoteza, którą badacz zamierza odrzucić. Jeśli masz wystarczająco dużo dowodów, aby to zrobić, możesz udowodnić, że jest odwrotnie. Hipoteza alternatywna (H1) jest zatem wnioskiem, do którego doszedł badacz w swoich badaniach.
Stwierdzenie hipotezy zerowej nie może zostać odrzucone, chyba że przykładowe dane wydają się wskazywać, że hipoteza zerowa jest fałszywa. Zwykle hipoteza zerowa zawiera w swoim stwierdzeniu nie (lub nierówne a).
W związku z powyższym warto wyjaśnić, dlaczego nazywa się to hipotezą zerową. Jednym z pierwszych badań, w którym został zastosowany, było oddziaływanie nawozów na uprawy. Hipoteza wyjściowa (hipoteza zerowa) była taka, że nawóz nie miał wpływu. Dlatego jeśli hipoteza zerowa została odrzucona, oznaczało to, że miały one wpływ.
Przykład formułowania hipotezy zerowej
Załóżmy, że badacz przeprowadził badanie dotyczące średniej miesięcznej pensji na mieszkańca w określonej dzielnicy miasta. Załóżmy, że badacz przeprowadził ankietę wśród 1000 osób, dochodząc do wniosku, że średnia miesięczna pensja na osobę wynosi 1500 j.p.
Dlatego badacz chce sprawdzić, czy średnia miesięczna pensja na mieszkańca wynosi 1500 jp. (wniosek z badania, a tym samym hipoteza alternatywna) lub przeciwnie, średnia miesięczna pensja na mieszkańca różni się od 1500 jp. (wniosek sprzeczny z wnioskiem z badania, który ma zaprzeczyć, a zatem hipotezie zerowej)
Kontrast, jaki należy przeprowadzić, byłby następujący:
H0: Średnia miesięczna pensja To jest inne w CU 1500
H1: Miesięczne wynagrodzenie Nie ważne w CU 1500
W efekcie mamy sformułowanie dwóch hipotez, które badacz zamierza przetestować. Należy zdać sobie sprawę (jak skomentowano w drugim akapicie wyjaśnienia), że hipoteza zerowa odnosi się właśnie do przeciwnej idei, która została osiągnięta w badaniach.
Jako mnemonik, aby wiedzieć, jak postawić hipotezę zerową, musimy zawsze myśleć o tym, czego potrzebujemy, aby potwierdzić wnioski z naszego dochodzenia. Jeśli z naszego dochodzenia wynika, że średnia miesięczna pensja wynosi 1500 jp. Czego potrzebujemy, aby potwierdzić wnioski z naszych badań?
Musimy odrzucić coś przeciwnego. To znaczy, jeśli średnia miesięczna płaca jest inna niż 1500 jp. (H0). W ten sposób moglibyśmy powiedzieć, że średnia miesięczna pensja wynosi 1500 jp. (H1).
Wnioski z testu hipotezy przykładu
Po przeprowadzonym teście badacz może odrzucić hipotezę zerową lub nie (dowodząc tym samym, że hipoteza alternatywna jest prawdziwa). Właściwym sposobem komentowania wyniku testu hipotezy jest mówienie zawsze w kategoriach hipotezy zerowej.
Jeśli hipoteza została odrzucona, można użyć następującego stwierdzenia, „w świetle danych i po wyniku uzyskanym w wyniku przeprowadzonego kontrastu hipotez, istnieją wystarczające dowody, aby móc odrzucić hipotezę zerową”.
W związku z tym wniosek byłby taki, że średnia miesięczna pensja wynosi 1500 jp. Wręcz przeciwnie, gdyby hipoteza zerowa przeprowadzonego testu nie mogła zostać odrzucona, można by użyć następującego stwierdzenia: „w świetle danych i po wyniku uzyskanym w wyniku przeprowadzonego testu hipotez nie ma wystarczających dowodów, aby być w stanie odrzucić hipotezę zerową ”. Jeśli tak, wniosek byłby taki, że średnie miesięczne wynagrodzenie nie jest równe 1500 jp.
