Nadwyżka producenta to różnica między całkowitym zyskiem, jaki producent uzyskuje ze sprzedaży towaru lub usługi po cenie rynkowej.
Nadwyżka produktu powstaje na mocy prawa malejących zwrotów. Oznacza to, że pierwsza sprzedana przez producenta jednostka jest skłonna sprzedać ją taniej, ale w miarę sprzedaży kolejnych jednostek cena rośnie (nie licząc sprzedaży blokowej). Jednak cena, po której pobierana jest każda jednostka, jest zawsze taka sama: cena rynkowa. W ten sposób cieszysz się dodatnią nadwyżką od pierwszych sprzedanych jednostek aż do ostatniej, w której nadwyżka wyniesie zero.
W ujęciu graficznym nadwyżka ta jest mierzona jako obszar powyżej krzywej podaży rynkowej i poniżej linii ceny. Krzywa podaży mierzy kwotę, za jaką producent jest skłonny sprzedać konsumentom każdą zużytą jednostkę. Wtedy całkowity obszar nad krzywą podaży odzwierciedla całkowity zysk ze sprzedaży towaru lub usługi. Jeżeli od tego obszaru odejmie się cenę, po której sprzedaje się każda jednostka, uzyskuje się nadwyżkę producenta.
Druga część, która przechodzi od nadwyżki producenta do krzywej popytu, jest znana jako nadwyżka konsumenta.
Maksymalizacja zyskówPrzykład nadwyżki producenta
Nadwyżka producenta jest wykorzystywana przez firmy do analizy, jaka wielkość produkcji jest dla nich dogodna do wytworzenia. Na przykład, jeśli sprzedający kosztuje 150 euro za wyprodukowanie towaru i sprzedaje go za 200 euro, będzie miał nadwyżkę producenta w wysokości 50 euro. Gdyby cena rynkowa wynosiła 130 euro, produkt nie uczestniczyłby w niej, ponieważ nie zarobiłby nadwyżki, a zatem wejście na ten rynek nie jest opłacalne.
Nadmiar podaży
