Socjalistyczny sposób produkcji jest dla Karola Marksa sposobem produkcji, w którym produkcja jest zorganizowana w gospodarce socjalistycznej. Teoria Marksa określiła system jako najbardziej rozwinięty ze wszystkich.
Innymi słowy, socjalistyczny sposób produkcji odnosi się do systemu produkcji, w którym środki produkcji opierają się na własności społecznej, a nie prywatnej.
Oznacza to, że dla Marksa środki produkcji w społeczeństwie kapitalistycznym były w rękach klasy rządzącej, która wyzyskuje proletariat. W ten sposób socjalistyczny sposób produkcji zastąpił kapitalistyczny sposób produkcji, zapewniając pracownikom środki produkcji do tworzenia bardziej sprawiedliwych społeczeństw nastawionych na społeczne i zbiorowe korzyści.
Dla Marksa socjalistyczny sposób produkcji był sposobem produkcji osiągniętym przez te bardziej rozwinięte i zaawansowane społeczeństwa.
Tak więc Marks uważał socjalistyczny sposób produkcji za narzędzie do zastąpienia systemu kapitalistycznego. Do tego było dla niego niedostateczne i stwarzało duże trudności.
Charakterystyka socjalistycznego sposobu produkcji
Według Marksa sposób produkcji, na którym opierał się ustrój socjalistyczny, wśród swoich cech wyróżniał zniesienie własności prywatnej. Jednak oprócz tej cechy, jego teoria zawiera inną serię cech, które zobaczymy poniżej.
- Własność zbiorowa.
- Systemy egalitarne.
- Równość ekonomiczna, społeczna i polityczna.
- Tłumienie konkurencji.
- Gospodarka planowa.
- Ustalanie cen.
- Całkowita i absolutna kontrola ekonomiczna.
- Praca i wynagrodzenie w zależności od potrzeb.
Kapitalistyczny sposób produkcji i socjalistyczny sposób produkcji”
Według Marksa sposoby produkcji następowały w kolejności chronologicznej, dopóki społeczeństwo się rozwijało. Tak więc dla Marksa socjalistyczny sposób produkcji był sposobem organizacji produkcji w społeczeństwach o najwyższym stopniu zaawansowania.
Zniknięcie kapitalistycznego sposobu produkcji doprowadziło do stłumienia walki klasowej. W tym sensie robotnik był właścicielem środków produkcji, uniemożliwiając klasie rządzącej generowanie zysków kapitałowych za pomocą siły roboczej osób trzecich.
Dlatego Marks uważał ją za fazę bardziej zaawansowaną niż faza kapitalistyczna. Ponieważ cykliczne kryzysy, z którymi uważała, że ten system musi się zmierzyć, przekształciły go w system na dłuższą metę przestarzały.
Ponieważ jednak w socjalistycznym sposobie produkcji nie było żadnych napięć, Marks uważał, że jest to system trwający dłużej niż kapitalistyczny. Ponadto prowadzono system, w którym realizowano równość i cel społeczny moralnie nadrzędny w stosunku do poprzedników.
Krytyka koncepcji
Wśród najczęstszych krytyki koncepcji można wyróżnić kilka scenariuszy, na które zwracali uwagę krytycy autora w odniesieniu do propozycji.
Krytyka, taka jak brak zachęt w pracy, gdy mówimy o systemach egalitarnych. Także utrata wolności gospodarczej, ponieważ mówimy o systemach, w których nie ma swobody inicjatywy prywatnej. Z drugiej strony także koncentracja władzy w rękach państwa.
Wiele krytyki skupia się na władzy państwowej, którą traci społeczeństwo. Również krytyka, taka jak nieodpowiednia alokacja zasobów przez państwo. Również niezdolność państwa do kontrolowania cen wszystkich zasobów, towarów i usług. Krótko mówiąc, seria krytyki, która pojawiła się od czasu publikacji dzieła Marksa i jego partnera Engelsa.
Tryb produkcji niewolnikówAzjatycki tryb produkcjiPochodzenie socjalizmu
