Saldo zadłużenia - Co to jest, definicja i pojęcie

Termin saldo debetowe obejmuje sytuację księgową, w której suma pozycji w „debecie” jest większa niż w „uznaniu”.

Innymi słowy, dzieje się tak, gdy na koncie jest więcej obciążeń niż kredytów.

Po co to jest

Kiedy pojawia się ten rodzaj salda, może to jednak oznaczać wzrost aktywów kontra spadek pasywów. Może to również oznaczać spadek przychodów w stosunku do wydatków, jeśli chodzi o łączne wolumeny.

Podsumowując można powiedzieć, że sprzyja i szkodzi takim, że:

Następnie, aby saldo debetowe zostało wystawione, muszą być spełnione następujące warunki:

• Większa ilość opłat niż kredytów na koncie.
• Wyższa wartość w „konieczności” niż w „kredyt” księgi rachunkowej konta księgowego.

Przeciwieństwem salda debetowego jest saldo kredytowe. Z drugiej strony, gdy saldo nie jest ani wierzycielem, ani dłużnikiem, ponieważ wartość wynosi zero, nazywa się to saldem neutralnym.

Jak widać, wartości pozycji zarejestrowanych w „musi” i „mieć” pokrywają się, a zatem są anulowane i dają wynik zerowy, nazywany na poziomie rachunkowości „neutralnym”.

Konto T

Przykłady salda debetowego

Następnie przeanalizowane zostaną salda debetowe na różnych rachunkach, dzięki czemu zobaczymy wpływ na każdy z nich:

1. Grunty i budynki (czynne). Saldo debetowe na tym rachunku księgowym przeszacowuje wartość tego aktywa.
2. Dostawcy (pasywni). W takim przypadku wartość tego rachunku zobowiązań zmniejsza się, gdy pojawia się saldo debetowe.
3. Kapitał społeczny (wartość netto). W przypadku wystąpienia salda debetowego wartość tego rachunku księgowego uległaby zmniejszeniu.
4. Świadczenie usług (dochody). Ponownie zmniejsz sumę konta.
5. Nabycie usług zewnętrznych (koszt). Tutaj dzieje się odwrotnie, ponieważ przy dochodach wartość tego przedmiotu wzrasta.

Wyjątkiem, na który musimy zwrócić uwagę, jest to, że choć kredyt i obciążenie na rachunkach księgowych oznaczają odpowiednio spadek i wzrost na rachunkach aktywów, to w praktyce to samo nie dzieje się na rachunkach bieżących banków.

Dzieje się tak dlatego, że bank lub instytucja finansowa zgłasza nam jako kredyt wpływy na naszym koncie oraz jako opłatę wydatki, które w nim generujemy. Bank nie interpretuje więc naszego rachunku osobistego jako aktywa z naszej perspektywy, ale jako agorę dochodów i wydatków.

Przykładami są wyrażenia takie jak „Opłata za rachunek za prąd” lub „Opłata za czynsz”.