Quasi-pieniądz to rodzaj aktywów finansowych charakteryzujący się mniejszą płynnością niż pieniądz bieżący, który reprezentuje w określonych okresach czasu i w którym można go przekształcać za pomocą określonych mechanizmów, ponieważ istnieje możliwość jego wymiany na gotówkę.
Główną zaletą quasi-pieniądza jest łatwość i zwinność, którą trzeba zamienić na pieniądze bieżące i wykorzystać jako model płatności. Ponadto normalne jest to, że mają bardzo niski lub zerowy poziom ryzyka. W dużej mierze tego typu aktywa są często uważane za zastępujące w pewien sposób same pieniądze i czasowo oraz spełniające swoje funkcje jako magazyn wartości lub jako instrument wymiany.
Quasi-pieniądz można znaleźć w gospodarce w różnych formach, jako instrument wymiany lub jako magazyn wartości. Jednak w przeciwieństwie do pieniądza, który wszyscy znamy i używamy, nie krąży on w obiegu ani nie jest używany na wszystkich rynkach, lecz tworzy to, co w Makroekonomii jest pośrednim agregatem monetarnym lub rozszerzoną podażą pieniądza M2. Głównie to, co odróżnia go od zwykłego pieniądza, to fakt, że nie posiada funkcji środków płatniczych w obecnej postaci.
Jedną z głównych zalet korzystania z quasi-pieniędzy jest to, że naliczają one odsetki, ponieważ mają odpowiednie zwroty i terminy zapadalności. Zawsze istnieje możliwość nawet zamiany ich na gotówkę poprzez sprzedaż na giełdzie bez znaczącego wpływu na ich wartość, co nadaje tym aktywom nazwę „prawie pieniężną”.
Przykłady blisko pieniędzy
Często mówi się, że quasi-pieniądze to metoda płatności o bardziej ograniczonej akceptacji.
Przykładami, które można wziąć pod uwagę, są depozyty dokonywane przez banki komercyjne, rachunki oszczędnościowe, certyfikaty inwestycyjne, obligacje rządowe, weksle własne lub weksle.
