Czarna strefa to całkowita ilość czarnego pieniądza w obiegu w kraju, to znaczy zestaw transakcji pieniężnych, które nie zostały zadeklarowane w odpowiedni sposób właściwym władzom fiskalnym lub monetarnym.
Zwykle szara strefa ma poważne konsekwencje dla państwa, ponieważ ogranicza pobór podatków i utrudnia walkę z nielegalną działalnością gospodarczą.
Gospodarka prawna kraju jest mierzona przez Produkt krajowy brutto (PKB), czyli tyle, ile kraj produkuje w ciągu roku. Gospodarka podziemna nie mieści się w tej kalkulacji, ponieważ jest to gospodarka nielegalna, która nie została zadeklarowana, a zatem nie jest oficjalnie rozliczana przez rząd. Należy jednak zauważyć, że niektóre kraje szacują to w swoim PKB.
Części szarej strefy
Nie wolno nam mylić czarnego rynku z podziemną gospodarką. Chociaż są to pojęcia ściśle powiązane, nie są takie same. Z tego powodu dokonujemy następującego rozróżnienia:
- Gospodarka nielegalna: Składa się z tych transakcji, których handel jest zabroniony. Na przykład handel narkotykami lub bronią jest nielegalny. Tym właśnie handluje się na czarnym rynku.
- Nieformalna gospodarka: Są to te transakcje, które jako legalne nie są deklarowane. A w braku deklaracji podatków za transakcję jest miejsce, w którym znajduje się przestępstwo. Na przykład pracownik, który nie opłaca wszystkich godzin pracy. Oznacza to, że pracuje 8 godzin i dokłada 7. Ale ładuje 8 godzin. Pozostała godzina jest ładowana na czarno. Ze ściśle koncepcyjnego punktu widzenia nie byłoby to częścią czarnego rynku per se.
Jakie są skutki szarej strefy?
Ten rodzaj gospodarki jest szczególnie niebezpieczny dla krajów, ponieważ uniemożliwia państwom gromadzenie uczciwych i proporcjonalnych w stosunku do ich realnego PKB. Dlatego czasami władze starają się rozwiązać ten problem poprzez zwiększenie obciążeń podatkowych dla gospodarki nie zanurzonej.
Jednak tego typu środki mają tendencję do osiągania odwrotnego skutku, ponieważ nadmierna presja fiskalna sprzyja rozwojowi gospodarki podziemnej i tworzy w ten sposób błędne koło, w którym podwyżki podatków stopniowo zmniejszają pobór. .
Istnienie dużych gospodarek zanurzonych w odniesieniu do PKB pokazuje, że państwo pozostaje w tyle w kwestiach fiskalnych. Stanowi to jeden z głównych problemów krajów słabo rozwiniętych, ponieważ ich zasoby podatkowe są ograniczone i czasami muszą uciekać się do rozwiązań takich jak zadłużenie u zagranicznych wierzycieli. Zamiast oczywiście czerpać z dochodu swojego kraju, jeśli jest on prawnie zadeklarowany.
Zamiast tego pieniądze z szarej strefy zamiast trafiać do rządu i obywateli, trafiają do rąk ludzi, którzy je wytwarzają nielegalnie. To motywuje ich do dalszego angażowania się w nielegalne działania.
Problem nadmiernego zadłużenia stawia pod znakiem zapytania zdolność władz do sprostania zadłużeniom w przyszłości, dlatego niejednokrotnie duże kredyty dla krajów słabo rozwiniętych uzależnione były od realizacji planów wymierzonych w szarą strefę.
