Ceteris paribus to łacińskie wyrażenie, które oznacza „wszystko inne stałe”. Jego użycie jest powtarzalne w analizach ekonomiczno-finansowych.
Termin ceteris paribus służy autorowi lub mówcy przy wyjaśnianiu wpływu jednej zmiennej ekonomicznej na inną. Jest to sposób na wskazanie, że wszystkie inne czynniki pozostają takie same.
Przykład ceteris paribus
Zobaczmy przykład użycia wyrażenia ceteris paribus. Załóżmy, że analizujemy podaż i popyt na zabawki elektroniczne dla dzieci.
Wyobraźmy sobie, że popyt na towar wzrasta z powodu pewnej sytuacji. Na przykład święta Bożego Narodzenia. Następnie, ceteris paribus, cena i ilość wzrosną w równowadze rynkowej.
W tym przypadku zakładamy, że inne zmienne, takie jak m.in. moce produkcyjne firm konkurencyjnych, podatek od wartości dodanej, cena każdego dobra zastępczego, pozostają stałe.
Pochodzenie ceteris paribus
Pochodzenie ceteris paribus było to dzieło ekonomisty Alfreda Marshalla w jego modelu równowagi cząstkowej. Celem tego było zbadanie każdego sektora gospodarki z osobna, biorąc pod uwagę, że pozostałe pozostały niezmienione.
Innymi słowy, celem Marshalla było indywidualne obserwowanie relacji między różnymi zmiennymi na danym rynku. W tym celu zakłada się, że reszta gospodarki się nie porusza.
Zalety i wady ceteris paribus
Wśród zalet metodologii ceteris paribus wyróżniać się:
- Uprość analizę, zakładając, że zmienia się tylko jedna ze zmiennych modelu ekonomicznego. Jest to ważne, biorąc pod uwagę, że w praktyce nie ma możliwości uzyskania doskonałej informacji.
- Warto przyjrzeć się krótkiemu okresowi, ponieważ niektóre czynniki zmieniają się dopiero po długich okresach.
- Pozwala to szczegółowo zaobserwować wpływ jednej zmiennej na drugą, izolując ten fakt od innych zdarzeń zachodzących równolegle.
Istnieją jednak również pewne wady tego typu badań:
- Nierealistyczne jest założenie, że w danym momencie zmienia się tylko jeden z czynników wchodzących w skład modelu gospodarczego. Wręcz przeciwnie, najczęstszym jest to, że wiele elementów zmienia się jednocześnie.
- Nie jest to skuteczna metodologia badania długoterminowego, biorąc pod uwagę, że im dłużej upływa czas, tym więcej okoliczności może się zmienić.
