Dochód narodowy, czyli to, co nazywamy dochodem narodowym, jest wielkością ekonomiczną. Wyraża to dochód uzyskany przez różne czynniki produkcyjne istniejące w pewnym okresie po dyskontowaniu towarów i usług pośrednich.
Innymi słowy, dochód narodowy jest miarą, która służy do ustalenia wszystkich dochodów uzyskiwanych przez różne czynniki produkcji w danym okresie. To jest suma wszystkich dochodów uzyskanych przez daną populację w ciągu roku finansowego. Aby to zrobić, musimy dyskontować towary i usługi pośrednie, ponieważ są to towary, które zostały użyte do produkcji innych, więc byłyby liczone dwukrotnie.
Wskaźnik ten, oprócz innych, takich jak produkt krajowy brutto (PKB), pomaga nam poznać ewolucję gospodarki, a także podmioty, które w niej uczestniczą.
Jakie elementy składają się na dochód narodowy?
Wśród elementów, które są brane pod uwagę przy obliczaniu dochodu narodowego, należy zwrócić uwagę na:
- Płace pracowników.
- Korzyści dla przedsiębiorców.
- Czynsze i generowane dochody.
- Odsetki i dywidendy uzyskane z inwestycji.
- Depozyty bankowe.
- Fundusze inwestycyjne.
Jak obliczany jest dochód narodowy?
Wzór używany przez ekonomistów do obliczania dochodu narodowego jest następujący:
RN = PKBpm + RRN - RRE
Gdzie:
- RN = Dochód narodowy.
- PKBpm = Produkt krajowy brutto w cenach rynkowych.
- RRN= Dochód obywateli rezydentów za granicą.
- RRE= Dochód zagranicznych rezydentów w kraju.
Fakt, że dochód uzyskany z kapitału zagranicznego musi być dyskontowany, wynika z tego, że, jak powiedzieliśmy, nie możemy liczyć jako dochodu narodowego dochodu generowanego z zagranicznych czynników produkcji. Z tego samego powodu bierzemy pod uwagę zwroty generowane przez krajowe czynniki produkcji za granicą.
Wykorzystanie dochodu narodowego
Wśród różnych zastosowań, jakie ekonomiści przypisują temu wskaźnikowi, musimy podkreślić, że dzięki dochodowi narodowemu możemy poznać zdolność kraju do wzrostu.
Zatem dochód narodowy to zdolność, którą podmioty gospodarcze danego kraju muszą konsumować, a także oszczędzać i inwestować; te ostatnie są przedmiotami, na które przeznaczana jest nadwyżka, po zaspokojeniu naszych potrzeb konsumpcyjnych.
Dlatego jego wyliczenie, uzupełnione innymi wskaźnikami, jest bardzo przydatne dla specjalistów zajmujących się analizą sytuacji gospodarczej różnych krajów.
Dochód narodowy brutto i dochód narodowy netto
Na koniec musimy podkreślić, że mówiąc o dochodzie narodowym, możemy mówić o dochodzie narodowym brutto (DNB) lub dochodzie narodowym netto (DNB).
Z jednej strony dochód narodowy brutto jest równy PKB w cenach rynkowych, dyskontując dochód pierwotny z zagranicy i dodając dochód pierwotny z zagranicy.
Jego formuła, jak powiedzieliśmy wcześniej, jest następująca:
DNB = PKBpm + RRN - RRE
Gdzie:
- RN = Dochód narodowy brutto.
- PKBpm = Produkt krajowy brutto w cenach rynkowych.
- RRN= Dochód obywateli rezydentów za granicą.
- RRE= Dochód zagranicznych rezydentów w kraju.
Z drugiej strony dochód narodowy netto jest taki sam jak dochód brutto, ale z pewnym niuansem na końcu tego równania. W tym sensie mówimy o tym, że dochód narodowy netto jest równy PKB w cenach rynkowych, dyskontując dochód pierwotny z zagranicy i dodając dochód pierwotny z zagranicy. Aby jednak być netto, musimy odjąć konsumpcję kapitału trwałego.
Jego formuła w tym przypadku byłaby następująca:
RNN = PKBpm + RRN - RRE - CCF
Gdzie:
- RN = Dochód narodowy brutto.
- PKBpm = Produkt krajowy brutto w cenach rynkowych.
- RRN = Dochód obywateli rezydentów za granicą.
- RRE = Dochód zagranicznych rezydentów w kraju.
- CCF = Zużycie środków trwałych.