Dyrektywa wspólnotowa to sposób prawny, z którego korzysta Unia Europejska w celu stosowania swojej polityki w krajach członkowskich, które muszą dostosować je do każdego ze swoich systemów prawnych i prawnych. .
Poprzez instrument prawny dyrektywy wspólnotowej kraje tworzące Unię Europejską otrzymują wskazówki i wskazówki polityczne dotyczące szeregu aspektów regulacyjnych, do których muszą się dostosować.
Komisja Europejska jest organem odpowiedzialnym za jej rozwój i promulgację, a także za kontrolowanie, czy kraje Unii, do których skierowana jest dyrektywa, są odpowiedzialne za włączenie polityk, które zawiera w swoim ustawodawstwie krajowym.
Ogólnie rzecz biorąc, dyrektywa wyznacza cel polityczny i prawny, do którego musi się stosować każdy z krajów członkowskich. Jednak biorąc pod uwagę wielość i różnorodność struktur prawnych każdego z nich, sposób, w jaki należy to osiągnąć, pozostaje w gestii każdego terytorium.
Innymi słowy, dyrektywy wspólnotowe charakteryzują się przede wszystkim dużą elastycznością z punktu widzenia krajów, które muszą je stosować w swoich systemach prawnych.
Od ogłoszenia dyrektywy przez instytucje europejskie do jej ostatecznego zastosowania na każdym terytorium zwykle upływa około 24 miesięcy.
Główne cechy dyrektywy wspólnotowej
To narzędzie legislacyjne ma kilka charakterystycznych cech:
- Każdy kraj w szczególności musi zmodyfikować swoje ramy prawne dostosowując się do dyrektywy wspólnotowej wydanej przez Unię Europejską.
- W związku z tym ustalono, że jego zastosowanie nie następuje natychmiast po jego utworzeniu, ale że musi istnieć czas na przyswojenie i dostosowanie do każdego ustawodawstwa regionalnego, którego dotyczy.
- Dyrektywa może być ogólna i mieć zastosowanie do wszystkich krajów członkowskich, ale może również odnosić się w szczególności do jednego lub kilku z nich.
- Komisja Europejska jest organem odpowiedzialnym za monitorowanie i kontrolę prawidłowego dostosowania polityk dyrektywy w ustawodawstwie każdego państwa.
