Opłata abonamentowa jest opłatą nakładaną na nabycie aktywów finansowych. Zwykle stosuje się go do każdego, kto dołącza (lub ponownie wchodzi) do funduszu inwestycyjnego.
Opłata ta jest obliczana jako procent zainwestowanego kapitału. Władze często wyznaczają granice. Na przykład w przypadku Hiszpanii pułap wynosi 5% ceny subskrybowanego udziału.
Przy sprawnym transferze pomiędzy funduszami inwestycyjnymi prowizja z reguły nie jest pobierana lub ulega znacznemu obniżeniu. Celem nie jest opodatkowanie za każdym razem, gdy fundusz zostanie sprzedany, ponieważ będzie generował mniejszą wartość. Jak również unikanie okresowego pobierania prowizji za subskrypcję za każdym razem, gdy fundusz inwestycyjny jest sprzedawany w celu zakupu innego (z powodu zmiany sytuacji rynkowej lub z innego powodu).
Charakterystyka prowizji abonamentowej
Charakterystyki prowizji abonamentowej obejmują:
- Zmniejsza to rentowność funduszu dla inwestora, ponieważ stanowi dla niego dodatkowy wydatek.
- Inkaso dokonywane jest w momencie finalizacji transakcji, z potrąceniem od zakupionej kwoty. Tak więc, jeśli osoba fizyczna zainwestuje na przykład 200 USD w fundusz, a prowizja wynosi 1%, w rzeczywistości kupuje udziały o wartości 198 USD.
- Prowizja jest dla zarządzającego funduszem opcjonalna i stanowi dla niego dodatkowe wynagrodzenie.
- Inwestor może być skłonny zapłacić kosztowną prowizję za subemisję, jeśli jego horyzont jest długoterminowy. Jednak nie będziesz tak przekonany, jeśli planujesz zachować ten zasób przez krótki czas. W takim przypadku wybrałbyś alternatywę, która pobiera mniej za dochód, nawet jeśli wymaga wyższej prowizji - na przykład - za zarządzanie kapitałem. Ta ostatnia będzie wyższa, jeśli osobnik pozostanie na dnie dłużej.
- Niekiedy decyzją zarządzających część kwoty otrzymanej z prowizji subskrypcyjnych przekazywana jest do tego samego funduszu inwestycyjnego. Tym samym zwiększa zarządzany kapitał.
Opłata abonamentowa jako środek zniechęcający
Opłata abonamentowa może być wykorzystana jako środek zniechęcający lub bariera wejścia do środków gwarantowanych. Instrumenty te mają zazwyczaj wstępny okres komercjalizacji, podczas którego uczestnicy nie muszą ponosić żadnych dodatkowych opłat.
Jednak po zakończeniu tego okresu karencji nowi uczestnicy zwykle będą musieli uiścić opłatę abonamentową. Ponadto inwestorzy ci nie będą objęci gwarancją, która obejmuje tych, którzy weszli jako pierwsi.
