Popyt krajowy to wydatki na towary, usługi i inwestycje dokonywane przez mieszkańców kraju w określonym czasie.
Popyt wewnętrzny odpowiada wydatkom ponoszonym przez podmioty gospodarcze będące rezydentami danego kraju (ludzi, przedsiębiorstwa i rząd) na towary i usługi zarówno konsumpcyjne, jak i inwestycyjne, w określonym okresie (zwykle mierzonym co roku). Należy zauważyć, że popyt ten jest bardzo ważnym wskaźnikiem stopnia rozwoju i poziomu dobrobytu kraju, ponieważ gdy rośnie, to gospodarka ma tendencję do wzrostu (przy wyższej produkcji i zatrudnieniu).
Jak zobaczymy później, popyt krajowy w gospodarce otwartej jest równy popytowi zagregowanemu minus eksport netto.
Składniki popytu krajowego
Trzy elementy popytu krajowego to:
- Konsumpcja gospodarstw domowych (C): Odpowiada wydatkom, jakie osoby i rodziny ponoszą na towary i usługi w celu zaspokojenia ich codziennych potrzeb. Koszt ten obejmuje żywność, odzież, usługi fryzjerskie, szkoły itp. Zakup domów jest wykluczony.
- Wydatki rządowe (G): Odnosi się do wydatków (zarówno na konsumpcję, jak i na inwestycje) ponoszonych przez rząd za pośrednictwem administracji publicznej (centralnej, regionalnej i lokalnej) w celu prowadzenia swoich działań. Koszt ten obejmuje materiały biurowe, pensje pracowników publicznych, czynsz biurowy itp.
- Inwestycja (I): To wydatki na dobra trwałe, które firmy ponoszą, aby móc produkować inne dobra i usługi. Obejmuje również wydatki na zapasy (surowce, półprodukty itp.) oraz zakup domu przez gospodarstwa domowe. Niektóre przykłady wydatków inwestycyjnych to maszyny do wypieku chleba, pojazdy do transportu towarów, budynki itp.
Jak mierzyć popyt krajowy
Przypadek gospodarki zamkniętej
W gospodarce zamkniętej popyt wewnętrzny (DI) jest równy sumie konsumpcji, inwestycji i wydatków rządowych. Nie ma ani importu, ani eksportu, więc zagregowany popyt (AD), będący sumą popytu krajowego i popytu netto rezydentów za granicą, jest równy popytowi krajowemu (DI).
DA = C + I + G = DI
Gdzie:
- C = Konsumpcja gospodarstw domowych
- ja = inwestycja
- G = wydatki rządowe
Przypadek gospodarki otwartej
W przypadku gospodarki otwartej, aby uzyskać popyt krajowy, od zagregowanego popytu (AD) odejmujemy popyt netto rezydentów za granicą, czyli tym samym eksport netto (X-M).
DA = C + I + G + (X-M)
Gdzie:
- XN = X-M = Eksport - Import
A jak DI = DA - XN. Jeśli odejmiemy eksport netto (XN) otrzymamy (DI):
DI = C + I + G
Determinanty popytu krajowego
Istnieje kilka czynników, które mogą wpływać na popyt w danym kraju. Tutaj jest kilka z nich:
- Gdy stopa bezrobocia w danym kraju jest niska, popyt zwykle rośnie.
- Wraz z rozwojem kraju rośnie popyt.
- Jeśli konsumenci mają dobre oczekiwania co do przyszłości gospodarczej kraju, popyt ma tendencję wzrostową.
Popyt krajowy może być bardzo ważnym motorem wzrostu kraju. Jednak gdy wzrost popytu opiera się na niekontrolowanych pożyczkach lub dotacjach rządowych, które sprzyjają krajowym producentom, istnieje bardzo duże ryzyko spowolnienia gospodarczego. Dlatego ważne jest, aby polityka gospodarcza miała tendencję do faworyzowania zdrowego popytu, zgodnego z oczekiwaniami kraju w zakresie dochodów i wzrostu.
