Reforma publicznego systemu emerytalnego jest kwestią, która leży na stole francuskiego rządu i związków zawodowych. Będziemy wiedzieć, na czym polega reforma, na której będzie kto wygrywa, a kto przegrywa.
Francja jest jednym z krajów europejskich, w którym płaci się najwyższe składki na ubezpieczenie społeczne. Przekłada się to jednak na wyższe emerytury. Obywatele francuscy są więc dumni z działania swojego systemu emerytalnego, ponieważ jest to jeden z najbardziej hojnych.
Jednak reforma emerytalna zaproponowana przez Emannuela Macrona wywołała silny sprzeciw związków i dużej części obywateli francuskich. I to właśnie zmiana sposobu obliczania emerytur lub ujednolicenie różnych systemów składkowych może spowodować, że przyszli emeryci otrzymają niższą emeryturę.
Aby zrozumieć, na czym polegają propozycje rządu francuskiego, przeanalizujemy najważniejsze punkty tej reformy.
Jeden schemat
Po pierwsze, reforma ma na celu ujednolicenie licznych systemów składkowych systemu francuskiego. Mówimy o 42 różnych rodzajach reżimów. Tak wiele modalności sprawia, że system jest zbyt złożony i mało przejrzysty.
Przy 42 różnych systemach istnieją duże różnice we wkładzie między różnymi sektorami pracy. Dlatego wielu francuskich pracowników boi się zmiany pracy w ostatnim okresie ich życia zawodowego, ponieważ ich emerytura może zostać obniżona.
Dlatego prezydent Macron opowiada się za systemem jednego reżimu. W ten sposób, niezależnie od rodzaju pracy, wszyscy Francuzi wpłacaliby tyle samo za każde podane euro. Kontrowersyjnym punktem tego środka jest to, że skoro istnieją 42 systemy, w niektórych sektorach znajdą się poszkodowani pracownicy, ponieważ ich przyszła emerytura zostanie obniżona. Wśród tych, którzy mogą stracić, są urzędnicy państwowi, pracownicy wielkiego przemysłu czy pracownicy sektora infrastruktury. Jednak w tym systemie wygrają pracownicy z najbardziej wrażliwych sektorów.
System punktów
Drugim bardzo ważnym elementem francuskiej reformy emerytalnej jest system punktowy. W ten sposób kwoty, od których odprowadzane są składki na ZUS, generują punkty. Mówimy o 0,55 euro emerytury za każdy punkt. Po przejściu na emeryturę obliczana byłaby łączna liczba punktów i otrzymywana rocznie emerytura brutto.
Ważne jest również zastanowienie się, jak ta reforma zostałaby wdrożona. Wdrożenie tak ważnej zmiany w systemie emerytalnym nie jest czymś, co można zrobić od razu, ale będzie wprowadzane stopniowo. W związku z tym nastąpi etap przejściowy trwający 5 lat, dzięki czemu reforma będzie w pełni funkcjonalna do 2025 r.
Jednak prawa, które francuscy pracownicy mają w obecnym systemie, pozostaną. W ten sposób kwoty podawane w przeszłości byłyby przeliczane na punkty, które byłyby dodawane do tych, które zostały zgromadzone w nowym systemie.
Obecnie dla pracowników prywatnych firm do obliczania emerytury wykorzystuje się ostatnie 25 lat kariery zawodowej. Ogólnie rzecz biorąc, istnieje tendencja do otrzymywania wyższego wynagrodzenia w końcowej fazie życia zawodowego. W tym miejscu pojawia się kolejny kontrowersyjny punkt, ponieważ ma on na celu uwzględnienie całego życia zawodowego przy obliczaniu emerytury. W rezultacie wielu Francuzów po przejściu na emeryturę miałoby niższe emerytury.
Minimalny ustawowy wiek emerytalny
Kolejnym punktem, który budzi kontrowersje, jest minimalny wiek emerytalny. Obecnie we Francji pracownik może ubiegać się o emeryturę w wieku 62 lat. Tradycyjne przepisy zalecają przesunięcie minimalnego ustawowego wieku emerytalnego. Teraz przypadek Francji pokazuje pewne różnice. W tym sensie Francuz mógłby przejść na emeryturę w wieku 62 lat, ale nie byłby uprawniony do otrzymywania 100% emerytury przyznawanej przez punkty. W rzeczywistości myśleliby o ustaleniu 64 lat jako minimalnego wieku, aby móc zebrać 100% przytoczonych punktów.
Równie ciekawym rozdziałem jest cena w okresach niskich. W związku z tym zaproponowano, aby składka była taka sama zarówno w okresach pracy, jak iw okresach zwolnienia lekarskiego. Z drugiej strony emerytura obywatela francuskiego wzrosłaby o 5% na każde dziecko.