Krzywa Beveridge'a to krzywa przedstawiająca zależność między stopą bezrobocia (oś pozioma) a liczbą nieobsadzonych wakatów w odniesieniu do całkowitej liczby miejsc pracy (oś pionowa).
Krzywa Beveridge'a odzwierciedla jednoczesne istnienie bezrobotnych (bezrobocie = U) i nieobsadzonych stanowisk (wskaźnik wakatów = V) w danej gospodarce. Gdy U = V, gospodarka przedstawia stopę bezrobocia, która jest całkowicie wyjaśniona przyczynami frykcji lub struktur, a nie brakiem równowagi między podażą a popytem. Dlatego bardzo przydatne jest rozpoznanie bezrobocia frykcyjnego i strukturalnego.
Oznacza to bezrobocie spowodowane kosztami wyszukiwania i selekcji, istnieniem niedoskonałych informacji na rynku pracy lub niedopasowaniem wymaganych kwalifikacji do oferowanych. .
Gdy U różni się od V, istnieją inne powody, które wyjaśniają niedopasowanie, takie jak przegrzanie gospodarki lub niewystarczający popyt.
Należy zauważyć, że krzywa Beveridge'a nie daje pełnego opisu rynku pracy i przyczyn jego nierównowagi, dlatego analiza musi być ostrożna.
Graficzna reprezentacja krzywej Beveridge'a
Na poniższym wykresie widzimy krzywą Beveridge'a, na osi poziomej stopa bezrobocia (U), natomiast na osi pionowej stopa wolnych wakatów (V). Krzywa B reprezentuje mniej wydajny rynek pracy niż krzywa A.
- Ruch po krzywej: Dzięki technologii stałego dopasowywania oferentów do wnioskodawców wahania cyklu koniunkturalnego będą odzwierciedlone w ruchu wzdłuż krzywej. W ten sposób wraz ze wzrostem aktywności gospodarczej wzrasta popyt na pracę, a co za tym idzie dostępne wakaty, co zmniejsza bezrobocie. Wręcz przeciwnie, w czasie recesji zmniejsza się aktywność gospodarcza i dostępne wakaty, co prowadzi do wzrostu bezrobocia.
- Przesunięcie krzywej: To są zmiany w wydajności dobierania graczy. Zarówno bezrobocie, jak i dostępne wakaty przesuwają się w tym samym kierunku, więc krzywa przesunie się z pierwotnego położenia. Wśród przyczyn, które mogą wyjaśnić to zjawisko, są: zmiany w zatrudnieniu, czynniki instytucjonalne obniżające efektywność zatrudniania itp.
Kształt krzywej Beveridge
- Nachylenie krzywej jest w dół, ponieważ przy większej liczbie bezrobotnych powinno być łatwiej obsadzać wolne miejsca pracy.
- Pozycja krzywej wskazuje na stopień efektywności rynku pracy. Im dalej krzywa jest od początku, tym mniej wydajny jest rynek, ponieważ przy tej samej stopie bezrobocia jest więcej niewypełnionych pozycji. Wręcz przeciwnie, im krzywa jest bliżej początku, tym bardziej efektywny będzie rynek, ponieważ wolne pozycje są zapełniane szybciej.
Początek krzywej
Krzywa została nazwana na cześć Anglika Williama Beveridge'a, który jako pierwszy podniósł zależność między stopą bezrobocia a liczbą wolnych miejsc pracy w Wielkiej Brytanii w swoim artykule z 1994 r. „Pełne zatrudnienie w wolnym społeczeństwie”. gospodarka była z pełnego zatrudnienia.
Przykład krzywej Beveridge'a w Stanach Zjednoczonych
