Układ zbiorowy jest umową między pracodawcami a przedstawicielami pracowników (zorganizowaną w związkach zawodowych lub stowarzyszeniach). Pakt ten określa ogólne warunki pracy i cele dotyczące wydajności.
Innymi słowy, układ zbiorowy określa reżim pracy, któremu muszą podlegać pracownicy (m.in. pod względem wynagrodzenia, godzin pracy, świadczeń takich jak urlopy).
Podobnie umowy te określają, jakie będą cele (lub wyniki), które pracownicy muszą osiągnąć.
Krótko mówiąc, umowy te pozwalają na uzgodnienie praw i obowiązków obu stron (pracodawcy i pracownika) w umowie o pracę.
Charakterystyka układu zbiorowego
Niektóre cechy układu zbiorowego to:
- Jest wiążąca i obie strony są zobowiązane do przestrzegania umowy. Tak więc umowy o pracę podpisywane między każdym pracownikiem a firmą nie mogą być sprzeczne z umową.
- Jako przedstawiciel pracowników zazwyczaj występuje odpowiedni związek i jego liderzy. To oni powinni przekazywać interesy siły roboczej pracodawcom.
- Jak wyjaśnimy później, umowa może mieć zakres w różnych obszarach, zarówno w jednej firmie, jak iw całym sektorze produkcyjnym.
- Każda umowa ma inny okres obowiązywania i może być odnawiana np. co roku.
- Umowa o pracę między każdym pracownikiem a jego firmą może zawierać lepsze (ale nie gorsze) warunki pracy niż te ustalone w układzie zbiorowym.
- Układ zbiorowy nie może być sprzeczny z konstytucją ani prawem pracy danego kraju, ponieważ są to wyższe standardy.
- Układ zbiorowy powinien zawierać formuły mające na celu stwierdzenie własnej nieważności w przypadku niezadowolenia którejkolwiek ze stron.
- W niektórych krajach rząd interweniuje w te porozumienia.
Rodzaje układów zbiorowych
W zależności od zakresu zastosowania układy zbiorowe mogą być:
- Sektorowy: Dotyczy określonej działalności lub sektora gospodarczego. Na przykład segment budowlany.
- Firmy: Dotyczy tylko jednej firmy.
Podobnie, w zależności od geograficznego obszaru zastosowania, umowę można podzielić na dwie:
- Krajowy: Obowiązuje na terenie całego kraju.
- Subkrajowy: W tej kategorii możesz zastosować zakres autonomiczny, wojewódzki lub lokalny.
Podobnie warto wspomnieć, że w Hiszpanii, w zależności od tego, jak została zaprojektowana umowa, może to być:
- Ustawowy: Jest zgodny ze Statutem Pracowników (prawem, które reguluje wszystkie stosunki pracy w Hiszpanii), więc ma zastosowanie do całego sektora lub działalności.
- Dodatkowe ustawowe: Nie jest zgodny z wymogami statutu pracowniczego, więc jest ważny tylko dla dwóch stron, które go podpisały, na przykład firmy i jej własnych pracowników.