Ryzyko audytu to kumulacja przyczyn organizacyjnych, zarówno zewnętrznych, jak i wewnętrznych, które utrudniają pracę audytora. Często nie pozwala na osiągnięcie usprawnień i wykrycie ewentualnych nieprawidłowości.
W ramach drobiazgowej i wyczerpującej oceny, którą pociąga za sobą proces, ryzyko audytu obejmuje nadużycia zawodowego biegłego rewidenta w trudnościach, jakie może napotkać w prawidłowym wykonywaniu swojej pracy.
Ten rodzaj ryzyka jest wspólny dla dużej różnorodności metod badania istniejących w sferze ekonomicznej i organizacyjnej, ze względu na fakt, że większość ma podobną metodologię analizy.
Główną konsekwencją, jaka wynika z tego ryzyka, jest nieosiągnięcie prawdziwego wizerunku analizowanej firmy, a także niemożność wprowadzenia ulepszeń lub wypracowania nowych przewag.
Jednocześnie ryzyko audytu może w wielu przypadkach nawet sprzyjać szkodliwym skutkom. Przykładem może być niewykrywanie oszustw lub wszelkiego rodzaju anomalii.
Przyczyny ryzyka audytu
W każdym z praktycznych aspektów działalność audytora opiera się na szczegółowej ocenie firmy lub instytucji, mającej na celu wykrycie jej słabych lub mocnych stron.
Czasami jednak to badanie jest zmieniane lub uszkadzane przez szereg przyczyn, które należy podkreślić:
- Słabe zastosowanie metodologii: Istnieje możliwość, że analiza audytora nie zostanie przeprowadzona zgodnie ze zwykłymi i ustandaryzowanymi mechanizmami. Niezorganizowane i słabo uregulowane przeprowadzenie audytu otwiera drzwi do ewentualnych anomalii w obserwacji.
- Niepełnosprawność audytora: Do swojej pracy audytor musi mieć określone wykształcenie akademickie i zawodowe. Dlatego zwykle w tym zawodzie istnieją plany kariery i hierarchie, które odzwierciedlają umiejętności profesjonalisty.
- Brak lub nieprzejrzystość informacji: Analizowana organizacja musi udostępnić wszystkie swoje zasoby i dane audytorowi w celu prawidłowego przebiegu procesu. Nieprzestrzeganie tego punktu jest jedną z głównych przyczyn pojawienia się ryzyka w audycie.
- Nieprawidłowy odczyt danych: Audytor musi być w stanie obserwować rzeczywistość firmy na podstawie jej danych. Niewłaściwa ich analiza oraz sytuacja koniunkturalna i przedsiębiorstwa w jego otoczeniu lub sektorze, spowoduje zakłócenia w przygotowaniu ostatecznych konkluzji. .
- Zmiany regulacyjne: Czasami prawa rządzące różnymi sektorami gospodarki i terytoriami ulegają zmianom, które bezpośrednio wpływają na analizowane społeczeństwa. Ta zdolność adaptacyjna musi zostać zmierzona i zweryfikowana.
- Outsourcing: Chociaż istnieją metody audytu wewnętrznego i zewnętrznego, zdarzają się sytuacje, w których pojawiają się konflikty interesów. Fakt ten zakłada zapotrzebowanie na specjalistów niezwiązanych z firmą.
Wybrane rodzaje ryzyka audytu
W wyniku incydentów lub problemów pojawiających się w działalności audytowej, jej główne cele mogą ulec zmianie.
Po opisaniu przyczyn ryzyka, z punktu widzenia biegłego rewidenta, można wskazać niektóre z najczęstszych rodzajów ryzyka, które w większym stopniu wpływają na biegłych rewidentów:
- Złe planowanie wstępne: Jak wskazano powyżej, audytor musi zaproponować ustandaryzowany proces badania i przejść jego różne etapy. Obejmują określony okres czasu wraz z odpowiadającym mu terminem.
- Badania niekompletne lub niedoskonałe: Błędna interpretacja informacji ekonomicznych, takich jak na przykład sprawozdania finansowe, a także słaba komunikacja z personelem organizacji utrudniają audyt i powinny być unikane przez specjalistę.
- Brak weryfikacji i kontroli: Adaptacja do różnych przepisów musi być wyczerpująca, tak więc wiedza prawna i regulacyjna audytora musi być całkowita podczas dostosowywania danych i cech ocenianej firmy.
- Awarie komunikacji: Audytor musi wiernie przekazać swoje końcowe wnioski poprzez szczegółowe i szczegółowe sprawozdanie z audytu. Jeżeli raport ten nie oddaje rzeczywistości lub jest nieprzydatny dla spółki lub organów nadzorczych, badanie byłoby nieważne i nieskuteczne.