Konsument impulsywny to taki, który przy zakupie nie kieruje się obiektywnymi kryteriami.
Z innej perspektywy konsument impulsywny to taki, którego porywają emocje podczas zakupu towaru lub usługi.
Jedną z głównych oznak, jakie często wykazują ci nabywcy, jest przekroczenie planowanych wydatków. Może na przykład trafić na ofertę, której nie można przegapić, lub artykuł, który za bardzo przykuł ich uwagę.
Ten typ konsumenta jest przeciwieństwem racjonalnego, czyli tego, który przede wszystkim posługuje się rozsądkiem przed dokonaniem wydatku.
Musimy wziąć pod uwagę, że wszyscy konsumenci do pewnego stopnia mogą dać się ponieść swoim impulsom. O ile ludzie są racjonalni, zawsze można opracować strategie zachęcające do zakupu, a w wielu przypadkach odwołujące się do emocji. Na przykład uruchamianie reklam typu „must-see” lub „ostatnie dostępne jednostki” zawsze może przyciągnąć uwagę opinii publicznej.
Zmienne wpływające na impulsywnego konsumenta
Niektóre z głównych zmiennych, które wpływają na impulsywnego konsumenta, to:
- Oferty, ponieważ dają kupującemu poczucie, że stoją przed szansą, której nie może przegapić. Mogą to być np. rabaty na określony wolumen zakupów lub specjalne rozliczenie za zmianę pory roku.
- Poszukiwanie akceptacji społecznej, czyli poczucia, że produkt trzeba kupić, aby był „modny” lub pasował do określonej grupy społecznej.
- Poszukiwanie statusu lub pokazania pewnego standardu życia. Może to prowadzić do nabywania dóbr luksusowych, po prostu pokazując innym ekonomiczną możliwość ich zakupu.
- Środowisko, w którym dokonuje się zakupów. W związku z tym supermarkety i inne sklepy detaliczne badają zachowania konsumentów. Z tego powodu emitują określony styl muzyczny lub w określony sposób perfumują otoczenie, aby klient poczuł się zachęcony do zakupu.
Różnica między konsumentem impulsywnym a konsumentem kompulsywnym
Ważne jest, aby odróżnić konsumenta impulsywnego od nałogowego kupującego. Ten ostatni również ma tendencję do przepłacania, ale potem okazuje żal. Natomiast konsument impulsywny nie odczuwa wyrzutów sumienia.
Można również zauważyć, że nabywca kompulsywny cierpi na uzależnienie, czyli jest bardziej chorobą niż profilem konsumenta. Dlatego musi być leczony z pomocą psychologiczną.
Zobacz: kompulsywne kupowanie.