Wolność wypowiedzi jest podstawowym i ludzkim prawem, dzięki któremu każdy ma możliwość swobodnego wyrażania swoich opinii bez jakiejkolwiek nagany prawnej.
Prawo do wolności wypowiedzi jest zawarte we wszystkich konstytucjach i systemach prawnych każdego demokratycznego kraju. W rzeczywistości jest to jeden z jej filarów, niezbędny do tego, by każde demokratyczne i legalne państwo mogło być oznaczone jako takie. Polega ona na tym, że każda osoba, organizacja lub grupa może swobodnie wyrażać swoje opinie lub preferencje na dowolny temat, bez karania lub odwetu ze strony władz publicznych.
W praktyce, słusznie lub nie, ma wiele ograniczeń. Istnieją przepisy, które ograniczają opinie, a jednym z tych ograniczeń jest tak zwana „przestępstwo z nienawiści”. Oprócz cenzury zewnętrznej kolejną z tych granic jest autocenzura. W większości motywowane naganą społeczną.
Prawo do wolności wypowiedzi
Wolność wypowiedzi jest jednym z najważniejszych praw. Jest on gromadzony nie tylko w poszczególnych Konstytucjach każdego kraju, ale znajduje się również w tekstach ponadnarodowych.
Tak jest w przypadku uniwersalna Deklaracja Praw Człowieka, którego artykuł 19 stanowi: „Każda osoba ma prawo do wolności opinii i wypowiedzi; Prawo to obejmuje prawo do niepokojenia się z powodu ich opinii, do badania i otrzymywania informacji i opinii oraz do ich rozpowszechniania, bez ograniczeń granic, za pomocą wszelkich środków wyrazu ”.
W Europie to wsparcie regulacyjne znajduje się również w Karta Praw Podstawowych Unii Europejskiej. W Rozdziale Drugim Artykuł 11 mówi: „Każdy ma prawo do wolności wypowiedzi. Prawo to obejmuje wolność opinii oraz wolność otrzymywania lub przekazywania informacji lub idei bez ingerencji ze strony pojedynczych władz i bez względu na granice ”.
Jak widzimy, oprócz tego, że każdy kraj ma to prawo w swojej własnej konstytucji, znajduje to odzwierciedlenie w innych organizacjach międzynarodowych, takich jak ONZ czy UE.
Granice wolności wypowiedzi
Wolność słowa, jak każde inne prawo, nie jest absolutna, ma swoje ograniczenia.
Ogólnie o wolnościach często mówi się, że „twoja wolność kończy się tam, gdzie zaczyna się moja”. Dzieje się tak dlatego, że w społeczeństwie bez ograniczeń mógłby panować chaos. Ogólnie rzecz biorąc, wolność słowa ograniczają inne prawa podstawowe. Takie jak prawo do honoru, honoru, prywatności, integralności itp. Zależy to konkretnie od kraju, o którym mówimy. Jest tak, aby fakty takie jak zniewagi i pomówienia, które podważają honor i wizerunek ofiary, nie pozostały bezkarne.
Inne ograniczenia, jakie ma, to przeprosiny za przemoc lub popełnienie przestępstwa z nienawiści. Często granica między wolnością wypowiedzi a tym, co nie jest, jest bardzo cienka i różni się w zależności od tego, kto ją interpretuje. Z tego powodu często zdarza się, że sami prawnicy mają różne opinie na temat tego, co powinno, a co nie powinno chronić tego prawa.
Regulacja wolności słowa według kraju
Teraz, aby zobaczyć, jak różne kraje je zbierają, przedstawimy kilka przykładów jego regulacji.
Wolność słowa w Argentynie
W Argentynie wolność słowa zawarta jest w art. 14 Konstytucji: „Wszyscy mieszkańcy Narodu mają następujące prawa zgodnie z prawami regulującymi ich wykonywanie: (…) do publikowania swoich pomysłów w prasie bez wcześniejszej cenzury” .
W tym przypadku wolność wypowiedzi jest pośrednio powiązana z wolnością prasy. Artykuł 32 również idzie w tym kierunku: „Kongres Federalny nie będzie uchwalał ustaw ograniczających wolność prasy”.
Wolność słowa w Hiszpanii
W Hiszpanii wolność wypowiedzi jest zawarta w artykule 20 Konstytucji, w drugim rozdziale „Prawa i wolności”. W tym przypadku, inaczej niż w Argentynie, jest on wyraźnie spotykany, a ponadto szeroko rozwijany. Pierwsza sekcja mówi: „Uznaje się i chroni prawa: do swobodnego wyrażania i rozpowszechniania myśli, idei i opinii za pomocą słów, pisma lub innych środków powielania”.
Ponadto w sekcji drugiej zawarto zakaz cenzury. A czwarta ustanawia swoje N w pozostałych prawach o tym samym tytule.
Wolność słowa w Meksyku
Konstytucja Meksyku również wyraźnie zawiera prawo do wypowiedzi, czyni to głównie w artykule 6.
Ten artykuł jest bardzo obszerny, ponieważ zbiera wszystko na temat tego pojęcia i innych podobnych, ale możemy podkreślić, że „manifestacja idei nie będzie przedmiotem żadnej inkwizycji sądowej ani administracyjnej”. A potem ustanawia pewne ograniczenia: „ale w przypadku, gdy narusza moralność, życie prywatne lub prawa osób trzecich, powoduje przestępstwo lub zakłóca porządek publiczny”.
