Użyteczność społeczna to ten atrybut dóbr i usług, który jest niezbędny do uznania, że populacja była w stanie zaspokoić minimum swoich potrzeb.
Innymi słowy, dobra użyteczności społecznej nazywane są również podstawowymi potrzebami, takimi jak żywność, mieszkanie i woda pitna.
Dobra użyteczności społecznej są zatem niezbędne dla przetrwania ludzi. Należą one również do kategorii normalnych dóbr, ponieważ ich popyt wzrasta wraz ze wzrostem dochodów konsumenta.
Inną kwestią, którą należy wziąć pod uwagę, jest to, że te dobra użyteczności społecznej mają nieelastyczny popyt. Dzieje się tak, ponieważ wahania cen, nawet bardzo duże, praktycznie nie wpływają na wymagane ilości. A) Tak. nawet jeśli wzrośnie koszt podstawowego koszyka żywnościowego (takiego jak ryż czy ziemniaki), ludzie nadal będą go kupować.
To pojęcie użyteczności społecznej można wykorzystać na przykład przy definiowaniu produktów, których podaż chce zapewnić państwo.
Podobnie mogą istnieć pewne dobra użyteczności społecznej, nad którymi rząd może kontrolować ich cenę, aby zagwarantować, że nie nastąpią gwałtowne wzrosty. Zwykle dzieje się tak np. w przypadku paliw. W ten sposób państwo tworzy niekiedy fundusz awaryjny, którego środki są wykorzystywane do rekompensowania producentom w przypadku wzrostu ceny międzynarodowej. W ten sposób nie będą musieli przenosić tego wzrostu na konsumentów.
Użyteczność społeczna a użyteczność publiczna
Warto również odróżnić użyteczność społeczną od użyteczności publicznej, która jest tą działalnością, dobrem lub usługą, która jest korzystna lub interesująca zbiorowo, czy to dla obywateli danego kraju, czy w większej skali dla całej ludzkości.
Na przykład wydarzenie kulturalne, takie jak typowy festiwal tańca, można uznać za użyteczności publicznej, ale nie o użyteczności społecznej.