Ubóstwo względne odnosi się do wskaźnika ubóstwa, w którym ludzie znajdują się poniżej granicy ubóstwa względnego.
Ubóstwo względne jest zatem ustalane na podstawie ogólnego poziomu dochodów w społeczności, kraju, a także analizowanym regionie. Zatem ten rodzaj ubóstwa określa ilościowo, w oparciu o istniejącą populację, zakres dochodów, ustalając poziom ubóstwa poniżej względnego progu, który uważa jedną część populacji za biedniejszą od drugiej.
Wspomniany pomiar wykazuje zatem duże nieprawidłowości i niemożność jego obiektywnego zmierzenia. Faktem jest, że ubóstwo względne, jak sama nazwa wskazuje, może prowadzić do pomiarów, które w praktyce nie są rzeczywiste.
Dlatego ten rodzaj ubóstwa jest zwykle rzadziej wykorzystywany niż ubóstwo absolutne. A to dlatego, że zapewnia to bardziej niezawodną metodę obliczeniową.
Krytyka koncepcji ubóstwa relatywnego
Ubóstwo względne wykorzystuje rodzaj pomiaru, który nie pasuje do rzeczywistości. W tym sensie taka bieda w miejscu, gdzie wszyscy obywatele mają pensję 100 euro, dzięki systemowi pomiaru ubóstwa, nie istniałaby. A ponieważ wszyscy mają ten sam poziom dochodów, nie ma takiego rozróżnienia, które odzwierciedlałoby fakt, że są ludzie relatywnie biedniejsi niż inni.
W ten sam sposób załóżmy, że żyjemy w mieście, w którym wszyscy obywatele mają dochody powyżej miliona euro, pozostawiając szereg ludzi, którzy za swoją pracę otrzymują pensję wartą pół miliona. W tym sensie, gdyby każdy miał roczny dochód w wysokości jednego miliona euro, a ci inni pół miliona, względne ubóstwo byłoby wśród tych, którzy otrzymują pół miliona euro; pomimo tego, że w praktyce na tym terenie nie ma ubogich.
Ubóstwo względne prowadzi nas do tego typu sytuacji. I jest tak, że jak widzimy, nie da się go uwzględnić przy pomiarze międzynarodowym, ponieważ pomiar ten, jak widzieliśmy w obu przykładach, jest dostosowany do terytorium, a więc pomiar i przyjęte progi są różne.
Różnica między ubóstwem absolutnym a ubóstwem relatywnym
W celu złagodzenia wad pomiaru ubóstwa względnego jako miary ubóstwa stosuje się ubóstwo absolutne. Wskaźnik ten, w przeciwieństwie do ubóstwa relatywnego, określa minimum zasobów, do których człowiek musi mieć dostęp, aby móc prawidłowo rozwijać godne życie.
Jednak, podobnie jak ubóstwo względne, ubóstwo absolutne również zawiera błędy. W tym sensie błędy, które pojawiają się ponownie w zależności od miejsca, w którym przeprowadzana jest analiza. A faktem jest, że absolutna bieda próbuje zrównać ubóstwo na świecie, ustanawiając minimalny dzienny dochód na rozwój godnego życia.
Dlatego pomimo faktu, że ubóstwo absolutne, w przeciwieństwie do ubóstwa relatywnego, mierzy ubóstwo w oparciu o ustalony i wymierny próg, to, podobnie jak w przypadku ubóstwa relatywnego, ma wady w pomiarze, które uniemożliwiają po raz kolejny przyjęcie celu wizji ubóstwa w terytorium.
