Kapitał ludzki jest miarą ekonomicznej wartości umiejętności zawodowych danej osoby. Odnosi się również do czynnika produkcji pracy, czyli godzin, które ludzie poświęcają na produkcję towarów lub usług.
Kapitał ludzki osoby jest obliczany jako bieżąca wartość wszystkich przyszłych korzyści, które osoba ma nadzieję uzyskać ze swojej pracy, dopóki nie przestanie pracować. Ten dodany do kapitału finansowego reprezentuje całkowity majątek osoby.
Będąc kwotą przyszłą, jest ona tym większa, im młodsza jest osoba, ponieważ starsza osoba już uzyskała te zyski i skonsumowała je lub uratowała, stanowiąc teraz część jej kapitału finansowego.
Wielkość kapitału ludzkiego nie jest taka sama przez całe życie i z biegiem lat maleje, ale można ją zwiększyć poprzez inwestycje. Wykształcenie, doświadczenie i umiejętności pracownika mają wartość ekonomiczną.
W świecie inwestycji jest to bardzo ważna koncepcja, ponieważ jest traktowana jako część całkowitego bogactwa danej osoby. Z kolei brane jest pod uwagę ustalenie odpowiedniej strategii alokacji aktywów. Generalnie kapitał ludzki jest traktowany tak, jakby był przeznaczany na stały dochód (obligacje). Dzieje się tak, ponieważ korzyści mają postać okresowych dochodów i nie wiążą się z takim ryzykiem jak akcje (akcje). Dlatego, jeśli ktoś chce przeznaczyć połowę swoich pieniędzy na akcje, a drugą połowę na stały dochód, dodanie czynnika kapitału ludzkiego powinno zwiększyć alokację jej kapitału finansowego na akcje i zmniejszyć ten o stałym dochodzie.
Kapitał ludzki jako czynnik produkcji
Koncepcję opracowali Theodore Schultz i Gary Becker. Uważali, że jest jak każdy inny rodzaj kapitału, że jeśli zostanie w niego zainwestowany, może przynieść społeczeństwu wiele korzyści.
W swoim badaniu argumentują, że znaczną część wzrostu gospodarczego społeczeństw można wytłumaczyć wprowadzeniem zmiennej kapitału ludzkiego. Od tego czasu nie można było wytłumaczyć wzrostu gospodarczego tradycyjnymi czynnikami produkcji, ziemią, pracą i kapitałem.
Inwestując w kapitał ludzki, zwiększa się produktywność czynników produkcji i promuje postęp technologiczny. Ponadto zainwestowanie w nią może przynieść wiele korzyści w innych obszarach, takich jak m.in. korzyści społeczne czy naukowe.
Kapitał ludzki jest więc uważany za bardzo ważny czynnik produkcji. Do tego stopnia, że w badaniach Uzawy (1965) i Lucasa (1988) została ona wprowadzona jako główna zmienna funkcji produkcji Cobba-Douglasa, zastępując czynnik pracy (L) za czynnik kapitału ludzkiego (H), oraz utrzymanie technologii (A) i kapitału finansowego (k):
Kapitał ludzki w firmach
Do wyznaczenia kapitału ludzkiego organizacji stosuje się pojęcie zasobów ludzkich. Firmy są całkowicie zależne od umiejętności i talentów swoich pracowników, które są kluczem do sukcesu firmy.
Wielokrotnie mówi się, że firma jest tak dobra, jak jej pracownicy, dlatego działy personalne przykładają dużą wagę do doboru, zarządzania i optymalizacji personelu.
