Nieobecny to osoba, która praktykuje nieobecność, czyli jest nieobecna w swoim miejscu pracy lub nie wypełnia obowiązków, do których została wybrana.
Oznacza to, że nieobecnym jest ta osoba, która nie uczęszcza do swojego ośrodka pracy lub która nie spełnia funkcji swojego zawodu lub stanowiska.
Ale nie mówimy tylko o absencji. Warto zwrócić uwagę na szczególny przypadek absencji, czyli właściciela ziemskiego, który jest nieobecny w swoim gospodarstwie rolnym. Oznacza to porzucenie tych gleb, z możliwym w konsekwencji zatrzymaniem produkcji.
Może to generować konflikt w kontekście społeczeństwa, w którym znaczna grupa ludzi nie posiada gruntów ornych lub posiada bardzo małe działki (minifundiosy), których eksploatacja nie jest opłacalna, ponieważ nie osiąga się korzyści skali.
Oznacza to, że z jednej strony mamy właścicieli ziemskich, którzy porzucają swoją własność, pozostawiając niewykorzystaną przestrzeń produkcyjną; a na drugim krańcu znajduje się znaczna masa ludności, która znajduje się w odwrotnym położeniu, z niewielką lub żadną własnością ziemi, co uniemożliwia im osiągnięcie rozwoju gospodarczego. To idealne miejsce na konflikt między dwiema grupami.
Przykłady nieobecności
Przykładem nieobecnego może być osoba wybrana do objęcia roli parlamentarzysty we Władzy Ustawodawczej. Jednak w pewnym momencie zostaje wezwany do objęcia teki ministerialnej. Tym samym zrezygnował z pełnienia funkcji ustawodawcy, by wypełniać głównie swoją rolę ministra. Chociaż mógł w końcu uczestniczyć w Parlamencie, aby głosować za projektem, który go interesuje.
Innym przykładem abstynenta może być student uniwersytetu, który przestał chodzić na zajęcia, ponieważ zdecydował się zmienić karierę. Jednak nie powiedział jeszcze rodzicom i zastanawia się, jak to zrobić.
Możemy również wspomnieć, że w średniowieczu zdarzali się biskupi nieobecni, którzy nie rezydowali w swojej diecezji, ale na dworze. A to dlatego, że odgrywali rolę polityczną. Praktyka ta została zakazana na Soborze Trydenckim w XVI wieku.