Bunt jest aktem oporu i nieposłuszeństwa wobec władzy w celu jej obalenia i zmiany. Zwykle stosuje się go do sfery rządowej, czyli do obalenia obecnego rządu danego państwa.
Poprzez bunt starają się obalić autorytet. Oznacza to, że bunt jest przeciwko czemuś. Jest to akt z nawyku przemocy, dokonywany przez grupę ludzi, którzy starają się poprawić (z ich punktu widzenia) opozycję, jaką zajmują na obszarze, na którym ma miejsce. A to dlatego, że rozumieją, że takie stanowisko, czy warunki, w jakich się znajdują, nie są ani sprawiedliwe, ani uzasadnione, chociaż mogą być legalne.
Bunt dotyczy sfery politycznej, ale jeśli bunt jest aktem buntu, można go ekstrapolować na inne. W tym sensie inne, takie jak środowisko pracy i rodziny.
Charakterystyka buntu
Powstania mają pewne wspólne cechy:
- Robi się to przeciwko władzy.
- Odbywa się w kontekście hierarchicznym. I to jest, że ten akt nie istnieje między egalitarnymi stosunkami. Bunty występują przeciwko czemuś lub komuś, o czym rozumiemy, że jest ponad tym, kto je wykonuje.
- Może mieć charakter pokojowy lub gwałtowny. Pierwszy rodzaj występuje, gdy nie stosuje się przemocy z użyciem broni. W drugim, najczęstszym, wymaga użycia siły poprzez użycie broni.
- Wspólny cel. Osoby, które ją przeprowadzają, mają szereg cech, może być ich kilka lub wiele. Na przykład płeć, klasa społeczna, zawód, pochodzenie etniczne itp.
Różnice między buntem a rewolucją
Najwyraźniej mogą wydawać się synonimami, ponieważ ich rozróżnienie jest nieco mylące. Jednak różnią się od siebie.
Z jednej strony bunt jest aktem obejmującym wiele form obalania ustalonego reżimu. Z drugiej strony rewolucja jest nieco bardziej złożona, ponieważ obejmuje cały proces. Z tego powodu można powiedzieć, że bunt jest jednym ze składników rewolucji.
Ten ostatni dąży ponadto do zaszczepienia pewnego reżimu wywołanego przez masy i bardzo głębokiego zerwania z ustalonym porządkiem. Bunt, aby być aktem, jest również składnikiem przewrotów, a nie tylko rewolucji.
