Kontrola administracyjna to etap zarządzania administracyjnego, który odnosi się do oceny procesów i wydajności administracyjnej, a także identyfikacji odchyleń i ewentualnych anomalii.
W teorii i badaniach ekonomicznych i biznesowych kontrola administracyjna jest uważana za jedną z faz składających się na proces administracyjny.
Poprzez funkcje kontrolne różne organizacje starają się monitorować swoje działanie. Oznacza to, że ustanawia wzorce monitorowania, które pozwalają obserwować wyniki firmy.
Głównym powodem jego istnienia jest ocena parametrów, które świadczą o prawidłowym działaniu podczas realizacji swojej misji lub działalności gospodarczej.
W tym celu tworzone są funkcje lub zadania, które stale ułatwiają ocenę uruchomionych procesów.
W tym sensie wstępna prognoza firmy jest porównywana z wartościami faktycznie doświadczonymi lub osiągniętymi.
Główne cechy kontroli administracyjnej
W ramach funkcji administracyjnych należących do kontroli administracyjnej można znaleźć szereg cech wspólnych:
- Ocena i monitorowanie procesu: Obserwując działalność organizacji, ma na celu zmierzenie jej działania i poziomów wydajności, które wytwarza.
- Opracowanie wzorców i metryk: Po obserwacji prawidłowa kontrola administracyjna powinna służyć ustaleniu wskaźników lub optymalnych poziomów produkcji, eksploatacji itp.
- Szukaj efektywności: Kontrola administracyjna ma na celu zniknięcie różnic między tym, co jest planowane, a tym, co jest wykonywane. W tym celu wymaga procesów administracyjnych i produkcyjnych jak najbardziej zbliżonych do tych proponowanych w miejscu pochodzenia.
- Identyfikacja anomalii: Biorąc pod uwagę poprzednie punkty, kontrola musi identyfikować błędy lub naruszenia proceduralne, które pojawiają się w codziennym życiu organizacji.
Tryby kontroli administracyjnej
Praca administracyjna ukierunkowana na kontrolę przebiega różnie w zależności od momentu lub momentu, w którym ma miejsce:
- Zapobieganie i przewidywanie: Ten rodzaj kontroli administracyjnej jest podnoszony przed rozpoczęciem procesów. Odnosi się do obserwacji zasobów do wykorzystania, ich osiągnięcia i dysponowania zgodnie z kryteriami planowania.
- Jednoczesna obserwacja: Równolegle ustalane są parametry kontrolne, które są równoczesne z procesem administracyjnym. W ten sposób w czasie rzeczywistym pozyskiwane są dane o wykorzystaniu wejść i wykrywane są anomalie.
- Sprzężenie zwrotne: Po zakończeniu procesu wyciągane są wnioski dotyczące jego działania w celu zdefiniowania jego możliwych aspektów do poprawy w przyszłości.
To powiedziawszy, obserwuje się, że etap kontroli jest nierozerwalnie związany z planowaniem.
Innymi słowy, dobra kontrola i jej wykonanie muszą ułatwiać projektowanie i wstępne planowanie strategiczne bez odchyleń funkcjonalnych.
Jej koordynacja i sprawna realizacja celów firmy przełoży się zatem na osiąganie korzyści ekonomicznych.