M2 jest sumą monetarną, która obejmuje M1 (monety i banknoty w rękach publicznych oraz rezerwy banków) i dodaje do tego depozyty krótkoterminowe (do dwóch lat), książeczki oszczędnościowe, rachunki na żądanie i codzienne umowy odkupu, które ludzie mają w systemie finansowym.
Ogólnie rzecz biorąc, te depozyty boli, gdy mają termin zapadalności nie dłuższy niż jeden rok.
Agregat ten jest różnie rozliczany w poszczególnych krajach i ma swoje rozszerzenie na agregaty monetarne M3, M4. Chociaż to prawda, jest najczęściej używany przez Rezerwę Federalną Stanów Zjednoczonych. Ta definicja pieniądza nie obejmuje inwestycji w akcje i stały dochód.
Fundamentalną różnicą między różnymi agregatami monetarnymi jest płynność składających się na nie aktywów. Przez płynność rozumie się nie tylko pieniądze fizyczne, ale także papiery wartościowe i rachunki bankowe, weksle, czeki.
Narzędzie M2
M2 służy do kontrolowania podaży pieniądza, czyli ilości pieniądza w obiegu w gospodarce lub strefie ekonomicznej i jest bardzo ważny dla banku centralnego, ponieważ umożliwia wydatki i inwestycje oraz wskazuje poziom aktywności gospodarczej. Z kolei aktywność gospodarcza ma wpływ na wzrost i inflację.
Poprzez swoją politykę gospodarczą i monetarną bank centralny będzie mógł wpływać na kontrolę ilości pieniądza w obiegu, aby podtrzymać inflację i będzie prowadzić trwały wzrost w czasie dzięki temu, że zwiększa wzrost zatrudnienia, równowagę w bilans płatniczy i stabilny pieniądz (cel Fed).
- W okresach ekspansywnych M2 rośnie, ponieważ banki chętniej pożyczają pieniądze, a ilość pieniądza w obiegu wzrasta.
- W okresach recesji ta suma monetarna maleje, ponieważ banki mają problemy z pożyczaniem pieniędzy.
Ponadto po kryzysach banki muszą zapewnić minimalny współczynnik rezerw w celu pokrycia ryzyka, które może powstać w wyniku sytuacji na świecie i które może wywołać efekt domina między krajami oraz między sektorami produkcyjnymi różnych gospodarek lub strefy.