Środowiskowa krzywa Kuznetsa jest graficzną reprezentacją związku między wzrostem gospodarczym a degradacją środowiska.
Adaptację prezentującą to podejście do krzywej Kuznetsa spopularyzowali ekonomiści Grossman i Krueger.
Hipoteza środowiskowej krzywej Kuznetsa
Podobnie jak krzywa Kuznetsa, hipoteza jest taka, że degradacja środowiska wzrasta wraz z uprzemysłowieniem krajów. Jednak w punkcie krytycznym pogorszenie zaczyna się zmniejszać.
W przypadku Grossmana i Kruegera odkryli, że krzywa odpowiada dwóm zanieczyszczeniom powietrza: dwutlenkowi siarki i dymowi. To w próbie 42 krajów. Innymi słowy, koncentracje rosną przy niskim poziomie PKB na mieszkańca i maleją wraz ze wzrostem. Ponadto doszli do wniosku, że poziom krytyczny to 4-5 tys. dolarów, kiedy zanieczyszczenie zaczyna się zmniejszać.
Graficzna reprezentacja środowiskowej krzywej Kuznetsa
Według ustaleń krzywa środowiskowa Kuznetsa ma kształt odwróconego „U”, jak pokazano na wykresie.
Jakie czynniki wyjaśniają kształt środowiskowej krzywej Kuznetsa?
Niektóre z elementów, których używają różni specjaliści do wyjaśnienia środowiskowej krzywej Kuznetsa, to:
- Skład produkcji: Wraz z rozwojem gospodarki zmienia się skład produktu. Innymi słowy, udział sektorów o mniejszej intensywności emisji ma większy udział w PKB. Na przykład poprzez ograniczenie wydobycia zasobów naturalnych i zwiększenie wagi sektora usług.
- Postęp technologiczny i produktywność: Oba elementy są wzmacniane wzrostem gospodarczym, poprawiającym efektywność produkcji. Dlatego istnieje tendencja do bezpośredniego i pośredniego zmniejszania poziomu zanieczyszczeń. Wyraźnym przykładem celowości jest rozwój energii odnawialnej. Chociaż początkową wadą jest wysoki koszt inwestycji, ponieważ produkcja staje się bardziej wydajna, koszty te zmniejszą się.
- Pojemność zużycia: Dostępność dodatkowego dochodu sprawia, że ludzie chętniej płacą więcej za towary przyjazne środowisku.
- Przepisy prawne: W miarę generowania wzrostu gospodarczego miasta mają tendencję do używania większej liczby pojazdów. Dlatego w odpowiedzi na nadmierne zanieczyszczenie rządy będą miały tendencję do regulowania poziomów zanieczyszczenia powietrza. Ważną motywacją jest to, że zanieczyszczenie pogarsza standard życia i może stać się problemem zdrowia publicznego.
Krytyka środowiskowej krzywej Kuznetsa
Pomimo ustaleń Grossmana i Kruegera, istnieją badacze z odmiennymi odkryciami, to znaczy dowody empiryczne są mieszane. Podsumowując, nie ma wystarczającego poparcia, aby potwierdzić, że w dłuższej perspektywie nastąpi zmniejszenie zanieczyszczenia w miarę generowania wzrostu gospodarczego.
Z drugiej strony, dopóki gospodarki zaawansowane mogą zmniejszyć poziom zanieczyszczenia, nadal importują towary z gospodarek wschodzących. W tym sensie przyczyniają się one również do degradacji środowiska, będąc elementem do rozważenia przy opracowywaniu krzywej.
Wreszcie, są ekonomiści, którzy twierdzą, że tak długo, jak kraj będzie rozwijał swoją produkcję, będzie nadal potrzebował zasobów środowiskowych, aby ją utrzymać. Można by je nawet wykorzystać w większym stopniu, więc w dłuższej perspektywie nie byłoby możliwe określenie, czy nastąpi zmniejszenie degradacji.