Finansowa spółka holdingowa, znana również jako „spółki holdingowe”, to spółka, której aktywa stanowią udziały w innych spółkach.
Model relacji między centralą a firmami to zazwyczaj kontrola finansowa. Jej celem jest maksymalizacja przepływów dywidend i zysków kapitałowych, stąd jej czysto finansowy charakter.
Zazwyczaj nie prowadzą oni działalności w zakresie produkcji towarów lub usług, nie ma też zazwyczaj politycznej kontroli nad akcjami, ale działają jedynie jako akcjonariusz większościowy z interesami finansowymi. W związku z tym spółka holdingowa nie produkuje, a jedynie grupuje firmy (to właśnie te firmy produkują).
Taka struktura biznesowa jest powszechna w grupach, które rozwijają się poprzez poszukiwanie możliwości inwestycyjnych w niepowiązanych biznesach i rozwój zewnętrzny. Model holdingu jest zwykle konglomeratowy, chociaż niektórzy inwestorzy mogą być szefami nowych grup.
Niepowiązane firmy
Dywersyfikacja niepowiązana lub konglomeratowa jest formą rozwoju biznesu (odwrotną do tej, która jest prowadzona w strukturze firmy macierzystej - dywersyfikacja związana z), która oznacza większy stopień zerwania z obecną sytuacją, ponieważ nowe produkty i rynki nie utrzymują żadnego związku z tradycyjnych strategii firmy, w porównaniu z powiązaną strategią dywersyfikacji.
Dlatego jest to najbardziej drastyczna forma rozwoju dla firmy, ponieważ nie ma związku między tradycyjną działalnością a nowymi biznesami. To zerwanie z dotychczasową sytuacją, firma zapuszcza się w branże dalekie od swojej tradycyjnej działalności.
Cele stawiane są zwykle wokół osiągnięcia wyższej rentowności poprzez przechodzenie do bardzo atrakcyjnych branż i zmniejszenia ogólnego ryzyka firmy poprzez działanie w bardzo zróżnicowanych działaniach. Różne przedsiębiorstwa są obserwowane jako składniki portfela inwestycyjnego, w którym poszukuje się synergii finansowych, poprzez najlepszą możliwą alokację zasobów finansowych między różnymi przedsiębiorstwami, tak aby nadwyżki finansowały inne, które mają deficyt.
Ponieważ działania nie są ze sobą powiązane, dość trudno jest wygenerować inne rodzaje synergii między różnymi firmami. Poza finansowymi, być może jedynymi efektami synergii, jakie mogą się pojawić, są dyrektywy, wynikające z możliwości zastosowania w nowych przedsiębiorstwach ogólnej zdolności kierownictwa do stawiania czoła i rozwiązywania problemów.
Podsumowując, powody, które mogą skłonić firmy do realizacji tego typu niepowiązanej strategii, są następujące:
- Zmniejszenie ogólnego ryzyka firmy: Gdy firmy nie są ze sobą powiązane, ryzyko zmienności zysków ma tendencję do zmniejszania się. Jednak wchodzenie w zupełnie inne nowe biznesy wiąże się z podjęciem dodatkowego ryzyka wynikającego z ignorancji.
- Szukaj wysokiej rentowności: Firma ze znacznymi nadwyżkami finansowymi lub zlokalizowana w dojrzałym sektorze o słabych perspektywach wzrostu może poszukiwać, poprzez niepowiązaną dywersyfikację, możliwości inwestycyjnych, które zwiększają ogólną rentowność.
- Lepsza alokacja środków finansowych: Uzyskaj synergie w zarządzaniu portfelem biznesowym, unikając kosztów pójścia do rynki finansowe zapewnienie funduszy deficytowym przedsiębiorstwom.
- Cele zarządzania: Osiągnięcie celów klasy menedżerskiej, takich jak władza, status, możliwości awansu, zwiększone wynagrodzenie itp., może uzasadniać niepowiązaną strategię dywersyfikacji.