Dobrobyt ekonomiczny – co to jest, definicja i pojęcie

Ogólnie rzecz biorąc, dobrobyt ekonomiczny jest rozumiany jako sytuacja majątkowa, która wynika z bezpośredniego związku między zmiennymi produkcji, zatrudnienia i dystrybucji dochodów. To w miejscu (zwykle w kraju).

Patrząc z innej perspektywy, dobrobyt ekonomiczny to taki, w którym dobrobyt społeczny jest maksymalizowany poprzez wzrost gospodarczy. W ten sposób większość mieszkańców kraju ma pracę, dopóki nie zostanie osiągnięte bezrobocie strukturalne (około 4% do 5%). Ponadto istnieje efektywna dystrybucja dochodów, co oznacza, że ​​nierówności ekonomiczne prawie nie występują, a wszyscy obywatele mają takie same możliwości.

Podobnie zmniejszanie nierówności ekonomicznych często idzie w parze ze zmniejszeniem nierówności społecznych. Innymi słowy, mniejsza luka w dochodach per capita jest zwykle związana z większą równością w kwestiach, na przykład praw człowieka i partycypacji politycznej.

Pomiary

Powszechnie dobrobyt ekonomiczny mierzy się dochodem per capita, czyli ilością dóbr i usług wytwarzanych przeciętnie przez obywatela danego terytorium.

Są jednak inne zmienne, które musimy również wziąć pod uwagę, takie jak wzrost gospodarczy i bezrobocie. Wskaźniki te są ważne dla rozwoju populacji, ponieważ wpływają na jakość życia.

Dystrybucja dochodów również mieści się w zakresie dobrobytu gospodarczego, gdzie większa i lepsza dystrybucja generuje bardziej zamożne społeczeństwa, w przeciwieństwie do narodów, w których istnieje duża przepaść między bogatymi a biednymi.

Pytający

Niektórzy teoretycy twierdzą, że dobrobyt gospodarczy sam w sobie nie jest wskaźnikiem, który może mierzyć ogólny dobrobyt populacji. Wynika to z faktu, że wzrost produktu krajowego brutto (PKB) czy dochodu na mieszkańca uwzględnia obywatelstwo jako całość, obliczając średnią.

Innymi słowy, może istnieć kraj o dużej nierówności ekonomicznej, w którym mała grupa otrzymuje wysokie dochody, podczas gdy większość ludzi zarabia niewiele. W takim przypadku inne zmienne, takie jak dostęp do edukacji i świadczenia społeczne, są lepszymi wskaźnikami do pomiaru dobrobytu ekonomicznego.