Sir Winston Churchill (1874-1965) był brytyjskim premierem i laureatem literackiej Nagrody Nobla. Churchill został niewątpliwie zapamiętany ze swoich wystąpień publicznych i decydującej roli u steru Wielkiej Brytanii podczas II wojny światowej.
Po zaciągnięciu się do armii brytyjskiej służył w Indiach i walczył w Sudanie. Później próbował przeskoczyć do polityki, ale nie zdobył mandatu. W ten sposób Churchill skończył jako korespondent wojenny w Afryce Południowej podczas wojny burskiej, w której został wzięty do niewoli i zdołał uciec.
Wczesne lata w polityce
Wstępując do Partii Konserwatywnej, w 1900 r. zdobył mandat dla Oldhama. Miał swoje rozbieżności z konserwatystami w sprawach gospodarczych, ponieważ uważał, że wydatki przeznaczone na armię są nadmierne i sprzeciwiał się taryfom, które rzekomo miały na celu uzyskanie przewagi handlowej Stanów Zjednoczonych. Królestwo . W ten sposób jego rozbieżności z Partią Konserwatywną doprowadziły go do wstąpienia do Partii Liberalnej, z którą uzyskał mandat w 1906 roku.
Kontynuując swoją karierę polityczną, dodawał nowe stanowiska do swojego rekordu, będąc sekretarzem stanu ds. kolonii i odpowiedzialnym za tekę spraw wewnętrznych, handlu i marynarki wojennej.
Pierwsza wojna światowa
Jako Pierwszy Lord Admiralicji dokonał drastycznych zmian, ponieważ Wielka Brytania przeszła od konsumpcji węgla do zaopatrzenia się w ropę. W tym dążeniu do zagwarantowania dostaw ropy był odpowiedzialny za przeprowadzenie dużych prac inżynieryjnych, a także za uzyskanie praw do wydobycia ropy w Mezopotamii. Armia przeszła również ważne zmiany na swoim etapie, wprowadzając lotnictwo i czołgi. Był jednak szeroko krytykowany, gdy był Pierwszym Lordem Admiralicji, zwłaszcza za katastrofalną klęskę militarną pod Gallipoli.
W 1917 został ministrem amunicji, aw latach 1919-1920 ministrem wojny i lotnictwa. Po zakończeniu I wojny światowej nie było potrzeby przydzielania wojsku kolosalnych przedmiotów, dlatego opowiadał się za ograniczeniem wydatków wojskowych.
Okres międzywojenny
Po powrocie do Partii Konserwatywnej w 1924 objął stanowisko szefa brytyjskiego skarbu. W ten sposób Churchill wziął na siebie monitorowanie powrotu Wielkiej Brytanii do standardu złota. Konsekwencją tego działania był scenariusz naznaczony deflacją, protestami górników i wzrostem bezrobocia.
Właśnie ta decyzja o powrocie do standardu złota wywołałaby ostrą krytykę ze strony słynnego ekonomisty Johna Maynarda Keynesa, a sam Churchill dostrzegł jego poważny błąd.
Zaniepokojony wzrostem nazizmu ostrzegał przed niebezpieczeństwem, jakie niesie dojście do władzy Adolfa Hitlera. W tym celu Churchill podkreślał, że Wielka Brytania powinna przeprowadzić wysiłek przemysłowy, który pozwoli jej na posiadanie sił powietrznych przewyższających niemieckie. Podczas gdy Niemcy nadal zwiększały wydatki wojskowe, a produkcja materiałów wojennych rosła, Churchill bezradnie obserwował, jak ówczesny premier Chamberlain prowadzi politykę paktów z Hitlerem.
Druga wojna Światowa
Gdy strategia ugłaskiwania Hitlera nie powiodła się, wybuchła II wojna światowa. Kolejne klęski militarne doprowadziły do upadku Chamberlaina i Churchilla do władzy w maju 1940 roku. Gdy Wielka Brytania walczyła samotnie przeciwko hitlerowskim Niemcom, ucieleśniał on opór przeciwko nazizmowi i utworzył rząd jedności narodowej.
Właśnie dobre stosunki ze Stanami Zjednoczonymi, aw szczególności z prezydentem Franklinem D. Rooseveltem, pozwoliły Wielkiej Brytanii na zaopatrywanie Wielkiej Brytanii w broń i zaopatrzenie przez Północny Atlantyk. W tym sensie Stany Zjednoczone zatwierdziły tak zwaną ustawę Lending and Leasing, na mocy której kraje takie jak Wielka Brytania miały płacić za materiały dostarczone pod koniec II wojny światowej.
Uczestniczył w projektowaniu strategii zwycięstwa aliantów na konferencjach w Waszyngtonie, Moskwie, Casablance i Teheranie. W lutym 1945 r. w Jałcie ostrzegał przed ryzykiem, jakie ciąży na terenach wyzwolonych przez armię sowiecką oraz o tym, co może się stać z krajami Europy Wschodniej, które nazwał „żelazną kurtyną”, dzielącą Europę na blok zachodni i zachodni. blok komunistyczny. W efekcie świat został podzielony na blok zachodni z gospodarką wolnorynkową i blok komunistyczny z centralnym systemem planowania, w którym stery gospodarki przejęło państwo.
Pomimo swojego niekwestionowanego przywództwa podczas II wojny światowej Churchill nie cieszył się popularnością wśród żołnierzy i opinii publicznej, zwłaszcza ze względu na jego przeciwną pozycję w usługach publicznych, takich jak edukacja i opieka zdrowotna. Wszystko to kosztowało go porażkę w wyborach w 1945 r. z Partią Pracy Clement Atlee.
Powojenne i ostatnie lata
Po wojnie był zdecydowanym obrońcą zjednoczonej Europy, z państwami, które współpracowały i przezwyciężały waśnie przeszłości. Właśnie jego europejski duch przyniósłby mu Nagrodę Karola Wielkiego w 1956 roku, przyznawaną tym, którzy walczyli o pokój i zjednoczenie Europy.
Churchill musiał czekać do 1951 roku, aby odzyskać przywództwo rządu, utrzymując bliskie przyjazne stosunki ze Stanami Zjednoczonymi i zmniejszając stopień interwencji państwa. Na czele rządu pozostawał do 1955, aw 1953 jego twórczość literacka została nagrodzona literacką Nagrodą Nobla.