León Walras - Biografia, kim jest i co zrobił
León Walras był ekonomistą, który żył w latach 1831-1910. Bezskutecznie próbował kształcić się w szkole górniczej, a także nie wykazywał się działalnością wydawniczą i dziennikarską. W 1870 objął katedrę ekonomii w Lozannie (Szwajcaria). Wyróżniał się studiowaniem teorii ekonomii poprzez matematykę.
W tym samym czasie co ekonomiści Carl Menger i William Jevons, ale pracując na własną rękę, rozwinął koncepcję użyteczności krańcowej, która dała początek nurtowi ekonomicznemu zwanemu marginalizmem.
Badanie wolnych i doskonałych rynków
Zasadniczą część pracy Walrasa zajmuje studium poświęcone ustalaniu cen w sytuacji wolnej i doskonałej konkurencji. Walras zawsze był zainteresowany formułowaniem swoich odkryć za pomocą twierdzeń matematycznych. Wykorzystując nauki matematyczne, Walras starał się wnieść do ekonomii prestiż, jakim cieszą się nauki fizyczne.
Pracował niestrudzenie, aby pokazać, że wolna konkurencja może być korzystna i korzystna. Dlatego podjął wysiłek analizy wyników rynków wolnej konkurencji, jednocześnie nakreślając definicję sytuacji doskonale konkurencyjnej.
Według Walrasa doskonała konkurencja miała miejsce, gdy kupujący i sprzedający spotykali się na ogromnej aukcji. W tej wielkiej aukcji warunki wymiany były publiczne, a sprzedający mogli otrzymywać różne oferty.
Ogólna równowaga
Poprzez sformułowanie układu równań Walras pokazuje zależność zależności, która istnieje między wszystkimi cenami. Nie dzieli się już na mikroekonomię i makroekonomię. Z drugiej strony nie można ich rozdzielić na działalność gospodarczą i rodzinną, ponieważ wszystkie są ze sobą powiązane.
Walras argumentował również, że równowagę można osiągnąć jednocześnie na wszystkich rynkach. Mówimy o ogólnej równowadze poprzez proces, który dotyczy wszystkich działań gospodarczych.
W swojej pracy Własność Intelektualna przeprowadził szczegółowe badania własności, nieruchomości i rozwoju miast. Później, w Teorii matematyki bogactwa społecznego, szczegółowo przeanalizował przebieg krzywych podaży i popytu, formułując jednocześnie konkurencyjną równowagę ogólną.
