Parytet siły nabywczej (PPP) jest wskaźnikiem ekonomicznym służącym do porównywania poziomu życia w różnych krajach, biorąc pod uwagę Produkt Krajowy Brutto na mieszkańca pod względem kosztów utrzymania w każdym kraju.
Kiedy chcesz porównać PKB różnych krajów, konieczne jest porównanie go we wspólnej walucie, ponieważ każdy kraj mierzy swój produkt w swojej lokalnej walucie.
Dzięki temu wskaźnikowi aprecjacja lub deprecjacja waluty nie zmieni parytetu siły nabywczej kraju, ponieważ mieszkańcy tego kraju otrzymują wynagrodzenie i dokonują zakupów w tej samej walucie.
Teoria „parytetu siły nabywczej” głosi, że kursy wymiany między różnymi walutami muszą być takie, aby waluta mogła mieć taką samą siłę nabywczą w dowolnej części świata.
Jeśli za 1000 dolarów możesz kupić telewizor w Stanach Zjednoczonych, za te same 1000 dolarów powinieneś także móc kupić w Hiszpanii, Japonii lub Timorze Wschodnim. Prawem, które gwarantuje przestrzeganie tego, jest międzynarodowy arbitraż, który kontroluje poprzez monitorowanie rynków międzynarodowych w poszukiwaniu „okazji”. Oznacza to sytuacje, w których produkt jest bardzo tani w jednym miejscu, co później pozwala na jego droższą sprzedaż, a tym samym zarobienie różnicy w cenie.
Jeżeli parytet siły nabywczej nie zostanie dotrzymany, arbitrzy mogą przeprowadzać operacje kupna i sprzedaży, a ta sama operacja powoduje ruch kursu walutowego do czasu ponownego spełnienia prawa parytetu.
Normalnie parytet siły nabywczej jest spełniony, choć są produkty, w których tak nie jest. Jak na przykład usługi. Jeśli fryzura jest warta 10 euro w danym miejscu, bez względu na to, jak tania jest, nie możesz jej kupić, a następnie sprzedać drożej na rynku. Jest też przypadek towarów, którymi można handlować, ale ich koszt transportu jest tak wysoki, że nie rekompensuje zysku, jaki może z tego wyniknąć.
Istnieje kilka praktycznych sposobów mierzenia siły nabywczej w różnych krajach. Na przykład on Indeks Big Mac próbuje porównać siłę nabywczą różnych krajów na podstawie tego, ile kosztuje hamburger McDonald's Big Mac we wszystkich krajach, w których można go kupić
Indeks służy do porównania względnych kosztów życia obywateli każdego kraju i sprawdzenia, czy lokalne waluty są przewartościowane lub niedowartościowane w stosunku do dolara amerykańskiego. Zgodnie z teorią parytetu siły nabywczej dolar musi być w stanie kupić taką samą ilość towarów lub usług we wszystkich krajach.Gdy ta zasada nie zostanie spełniona, będziemy mieli do czynienia z przewartościowanymi lub niedowartościowanymi walutami.
Ale indeks jest używany nie tylko do porównywania kosztów życia, ale także do analizy sytuacji handlu zagranicznego kraju, ponieważ słaba waluta ułatwia eksport, a silna waluta ułatwia import. Ten indeks nie powinien być traktowany jako wartość nominalna, ale raczej jako to, czym jest dzisiaj, indeks referencyjny.
