Obligacja rembrandtowa to nazwa obligacji emitowanych w guldenach holenderskich przez zagranicznych emitentów.
Obligacje to instrumenty finansowe, za pomocą których duże firmy i administracja publiczna materializują dług, czyli wystawiają się na finansowanie zewnętrzne poprzez zrealizowanie dostarczenia pożyczkodawcom aktywów finansowych.
Charakterystyka nieistniejącej obligacji rembrandta
Rembrandt bond został nazwany imieniem artysty pochodzenia holenderskiego, rozpoznawalnego na całym świecie w świecie sztuki. Logicznie rzecz biorąc, tego typu obligacje zostały wyemitowane przed wejściem do euro w Holandii w 2002 roku. Zostały one wyemitowane o wartości 0,45 eurocenta za florena, co było ustalonym wówczas stałym kursem wymiany.
- Obligacje Rembrandta zostały wyemitowane na długi okres.
- Opisane w florenach.
- Wydawane przez różne instytucje międzynarodowe niebędące rezydentami w Holandii i o uznanej wypłacalności, niezależnie od tego, czy są to firmy, czy instytucje publiczne.
Po wprowadzeniu euro w tym kraju, emisja stała się w euro. Podobnie jak w przypadku pozostałych krajów strefy euro. Z kolei większość krajów europejskich niejednokrotnie proponowała utworzenie euroobligacji, które byłyby instrumentami finansowania przy wsparciu krajów strefy euro i Europejskiego Banku Centralnego.
Powód obligacji rembrandta
Istnieje wiele krajów i instytucji, w których obligacje są zwykle emitowane w różnych walutach o dużej sile lub korzeniach. Jak to może być funt szterling, dolar, marka niemiecka lub w tym przypadku gulden holenderski. Dzieje się tak dlatego, że firmy i organizacje międzynarodowe potrzebują finansowania i wymiany walut w różnych walutach. Fakt ten sprzyjał ekspozycji różnych walut międzynarodowych na inwestorów.
Do dziś, nawet przy euro, państwo holenderskie i holenderskie firmy cechuje wysoka niezawodność i solidność, do czego inwestorzy zwracają się, zwłaszcza w czasach kryzysu, jako bezpieczna wartość schronienia, tak jak kiedyś przed zniknięciem florena.