Czek z datą wsteczną to taki, którego data wystawienia jest wcześniejsza od faktycznego wystawienia. Dokument może być wtedy fizycznie wystawiony 15 kwietnia, ale dzień, który widnieje na papierze, to na przykład 10 kwietnia. Jest to przeciwieństwo czeku postdatowanego.
Czek z datą wsteczną daje beneficjentowi mniej czasu na zwrócenie się do instytucji finansowej. Wynika to z faktu, że ustawowy termin płatności ulega skróceniu.
Na przykład w przypadku czeków wystawionych i płatnych w Hiszpanii ich okazanie musi nastąpić w ciągu piętnastu dni od wystawienia. Po tym okresie bank może, ale nie musi wyrazić zgody na wypłatę. Będzie to zależeć od różnych zmiennych, takich jak okres, który upłynął od daty wygaśnięcia.
Ryzyko czeków z datą wsteczną
Głównym ryzykiem czeku opatrzonego datą wsteczną jest wygaśnięcie ustawowych terminów jego wykorzystania. To, zanim posiadacz trafi do instytucji finansowej.
Jeśli jednak tak się stanie, odbiorca nadal zachowuje swoje prawa wobec wystawcy (lub wystawcy) czeku. Oznacza to, że jeśli dokument był przeznaczony na przykład do umorzenia długu, nie zostanie wypłacony, jeśli nie było odszkodowania.
Podobnie, szuflada może strategicznie umieścić jako datę emisji dzień, w którym miał środki. W ten sposób unikniesz działań prawnych przeciwko Tobie, jeśli wystawisz zlecenie płatnicze bez wystarczającej ilości pieniędzy na swoim koncie bankowym.
Należy dodać, że czeki antydatowane są tak samo ważne jak te bez daty (aby beneficjent mógł je później wystawić). Dopuszcza się również tytuły, których oficjalna data wydania jest późniejsza niż data faktycznego wydania (postdatowana).