Rozliczanie pożyczki składa się z szeregu operacji, opartych na międzynarodowym standardzie wyceny (MSSF), których celem jest zarejestrowanie tego w księgach rachunkowych firmy, tak aby odzwierciedlić prawdziwy obraz.
W prosty sposób ten proces składa się z serii notatek, które odzwierciedlają różne fazy od momentu pożyczenia nam pieniędzy do momentu ich zwrotu. Zwykle są to moment przyznania i spłaty poszczególnych rat kapitałowo-odsetkowych pożyczki. Wszystko to zgodnie ze wskazaniami międzynarodowych standardów (MSSF-MSSF). Aby to zrobić, należy wykonać serię obliczeń.
Opublikuj pożyczkę. Koszt zamortyzowany
Wiele osób boi się zarezerwować pożyczkę, zwłaszcza, że nie wiedzą dokładnie, jak to zrobić. W większości krajów na świecie standardy rachunkowości (oparte na MSSF-MSSF) zawierają pojęcie „kosztu zamortyzowanego”. Ale czym właściwie jest i do czego służy?
Krótko mówiąc, jest to sposób obliczenia finansowego kosztu pożyczki, który uwzględnia wszystkie koty, które są uwzględnione. Tym samym, gdy nasz bank udziela nam kredytu, informuje nas o tzw. NIP czyli nominalnej stopie procentowej. Wielu uważa, że jest to koszt pożyczki, a jednak nic nie może być dalsze od prawdy.
Należy wziąć pod uwagę pewne wydatki, takie jak opłaty za otwarcie lub rejestrację, a niektóre nie są uwzględnione w rocznej ekwiwalentnej stawce lub RRSO. Dlatego musimy obliczyć tę rzeczywistą efektywną stopę procentową, która z kolei pozwala nam poznać zamortyzowany koszt pożyczki w każdym okresie.
Proces księgowania pożyczki
Przy różnorodności międzynarodowych przepisów oraz aplikacji księgowych i podatkowych w każdym kraju, trudno pisać o tym, jak rozliczyć pożyczkę. Należy jednak pamiętać o kilku wspólnych punktach. Musimy odróżnić małe firmy od dużych. W pierwszym przypadku pewne licencje są zwykle dozwolone, w drugim nie. Wszystko po to, aby zachować prawdziwy wizerunek firmy.
Małe i średnie firmy zazwyczaj mają dostosowane standardy rachunkowości. Nie możemy nadmiernie komplikować jego zarządzania, ponieważ zasoby są znacznie bardziej ograniczone. Z tego powodu zwykle dopuszcza się, aby w nich ten wydatek ujęty w kredycie trafiał bezpośrednio do rachunku zysków i strat. W ten sposób mogą wykorzystać własne odsetki nominalne, ponieważ są one ekwiwalentem gotówki. Te duże są zwykle regulowane przez zamortyzowany koszt, a te małe są opcjonalne, chociaż czasami zalecane.
Prosty przykład
Wyobraźmy sobie pożyczkę w wysokości 100 000 jednostek walutowych (CU) z 5% oprocentowaniem. Wydatki wynikają z opłaty za otwarcie w wysokości 1% od kapitału i 500 CU. dla rekordu. Nie będziemy tego dalej komplikować, bo nie jest to konieczne.
Jak widzimy w tabeli, oprocentowanie nominalne lub TIN wynosi 5%, ale równowartość rocznej gotówki (nie mylić z RRSO) to 5,5% z tytułu wydatków. W ten sposób pierwsza tabela, bankowa, służy jako odniesienie dla MŚP, które musi wykazywać łączne wydatki w momencie koncesji. Byłoby to 1000 CU. (1% ze 100 000) i 500 j.p. Opłata roczna obliczana jest zgodnie z metodą francuską.
W przypadku dużych spółek tabelą do wykorzystania byłaby tabela kosztów zamortyzowanych (ta poniżej), która uwzględnia odsetki efektywne, a nie odsetki nominalne do naliczania odsetek. W takim przypadku wydatek rozłożony jest na czas trwania pożyczki. Taki sposób rozliczania pożyczki jest znacznie bardziej realistyczny i opcjonalny dla wszystkich firm.
