Podpisane w 2015 r. porozumienie paryskie to wielki pakt w walce ze zmianami klimatycznymi. Wejdzie w życie w 2020 roku, pod koniec protokołu z Kioto.
W ramach 21. Konferencji poświęconej walce ze zmianami klimatycznymi wzięło udział w sumie 195 krajów. Wszedł w życie dzięki wsparciu ponad 55 krajów, które odpowiadały za ponad 55% światowej emisji gazów cieplarnianych.
Jego celem jest ograniczenie emisji przy jednoczesnym dążeniu do dostosowania się do ekosystemów i zmniejszeniu wpływu zanieczyszczenia na środowisko.
Transformacja gospodarcza i środowiskowa
Niewątpliwie umowa ta reprezentuje całą rewolucję gospodarczą i przemysłową, ponieważ ma na celu osiągnięcie zrównoważonego rozwoju poprzez gospodarkę opartą na niskiej emisji dwutlenku węgla. Jego zastosowanie byłoby całkowitą rewolucją, ponieważ oznaczałoby rezygnację z paliw kopalnych. Dlatego też gospodarki najbardziej uzależnione od tego rodzaju surowców próbowały bojkotować te umowy.
Wielkim celem jest zapewnienie, aby temperatura na świecie nie wzrosła o więcej niż 2 stopnie Celsjusza w porównaniu z fazą przedprzemysłową. Z tego powodu kraje, które ratyfikowały te umowy, muszą dążyć do tego, aby wzrost temperatur był niższy niż 1,5 stopnia Celsjusza w stosunku do etapu przedindustrialnego.
Każdy kraj opracował własne programy krajowe, realizując szereg zobowiązań dotyczących redukcji emisji gazów cieplarnianych. Należy zauważyć, że przestrzeganie tych zobowiązań będzie monitorowane co pięć lat.
Kupno i sprzedaż uprawnień do emisji dwutlenku węgla
Uwagę zwraca instrument w ramach tej umowy zwany sprzedażą emisji. Wszystko to składa się z międzynarodowego organu, który emituje serię obligacji, które dają prawo do emisji określonej ilości zanieczyszczających gazów. W ten sposób firmy, które chcą zanieczyszczać powyżej prawnie dozwolonych poziomów, skontaktują się z najbardziej zanieczyszczającymi firmami, aby kupić swoje prawa do emisji. Duch tego instrumentu polega na tym, że najmniej zanieczyszczające przedsiębiorstwa są jednocześnie najbardziej efektywnymi ekonomicznie.
Finansowanie i rekompensata
W jaki sposób finansowana jest walka ze zmianami klimatycznymi i szkodami powodowanymi przez globalne ocieplenie? Odpowiedź leży w tworzeniu rocznego funduszu o wartości 100 miliardów dolarów rocznie. Ten duży fundusz zapewnią kraje najbogatsze, zapewniając niezbędne środki, aby kraje najsłabiej rozwinięte miały wszystko, czego potrzebują w walce z globalnym ociepleniem.
Z drugiej strony zostanie wprowadzony mechanizm kompensacji za nienaprawialne straty środowiskowe, choć kwoty też nie zostały określone.
Wycofanie się Stanów Zjednoczonych
Jednak wraz z przybyciem Donalda Trumpa do Białego Domu w 2016 roku Stany Zjednoczone dokonały drastycznej zmiany w swojej polityce środowiskowej. Prezydent Trump, który opowiada się za ekspansją gospodarczą i wykorzystaniem paliw kopalnych, wycofał Stany Zjednoczone z porozumienia paryskiego. Wraz z odejściem Stanów Zjednoczonych ginie kraj, który jest fundamentalnym elementem walki ze zmianami klimatycznymi. Jednak pomimo odejścia Amerykanów, inne kraje podjęły zdecydowaną decyzję o kontynuacji w ramach Porozumienia Paryskiego.
Krytyka porozumienia paryskiego
Krytyka porozumienia paryskiego pochodzi od tych, którzy uważają, że podjęte środki są niewystarczające. Z tego powodu są tacy, którzy uważają, że przedstawione redukcje emisji są niewystarczające. Są też tacy, którzy opowiadają się za prawdziwą transformacją energetyczną, w której odnawialne źródła energii zastępują paliwa kopalne.
Kolejnym z najbardziej kontrowersyjnych punktów umów jest brak ochrony dla krajów najsłabiej rozwiniętych, które najbardziej cierpią z powodu zmian klimatycznych. W tym sensie problem tkwi w braku środków chroniących kraje najbiedniejsze.